Şensizlikte Şen’lik var
Raylar paralel deðil, açýlýp kapanýyor,
Düðün yok bayram yok, baþýbozuk þenlik var.
Yetkisiz yetkilerle, insanlar atanýyor,
Baðlarý kopuk kopuk, inadýna benlik var.
Buradaki her birey, kesin zanlý sayýlýr,
Dirileþmek bir yana, cinayet iþleniyor.
Çözülmeyen sorunlar, üst üstüne kayýlýr,
Ýþin baþýnda peþin, insanlar fiþleniyor.
Ahkâm, erdem, fazilet, istikamet bozulmuþ,
Hatalý ilk adýmdan, sistem ayar tutmuyor.
Birkaç garibanda yük, onlar iþten yozunmuþ,
Keder sarmýþ her yaný, uykuda uyutmuyor.
Güya yetkiler bende, ipler elin elinde,
Taþlarý baðlý bu yer, itleri özgür, boþnak.
Hedefin þaþkýnlýktýr, tüm silahlar belinde,
Atanýn deðil iþin, taþýn ardýndan koþmak.
Öyle bir özün var ki, sözlerinle çeliþir,
Ölçülerin dengesiz, tartýlarýn zarardýr.
Ýki yýl oturmamýþ, düzen nasýl geliþir?
Bildiðimin doðrusu, yalan yanlýþ karardýr,
Yazýk olmuþ sana be, þu binanýn mimarý,
Bu defa yanýlmýþsýn, þeytan seni aldatmýþ.
Nice canlar yakarak, þu yediðin þamarý,
Gerçek mülkün sahibi, bil ki þefkatle atmýþ.
Sen çetin olabilir, asla þen olamazsýn,
“Her an bir þendedir” þenini; þen bilemez.
Servetin olsa bile, sevgiyle dolamazsýn,
Takdiri ilahiyi, bil ki kimse silemez.
Biz sarhoþken ayýktýk, sense ayýkken sarhoþ,
Muhbiri sadýklarýn, sendende daha cambaz.
Çok berbat bir halin var, anlamsýz, saçma, bir hoþ,
Baþýnýn tek belasý, emin sandýðýn gammaz.
Neden yanlýþlarýný, yanlýþ ile tanýrsýn?
Doðru bildiklerinde, eðrilerin çok dibi.
Ýnsan olan insandýr, reva mý ki anýrsýn,
Sözlerimiz su içen, eþeðe ýslýk gibi.
Bir tarafýn köylüdür, diðer yanýn medeni,
Bu benim tespitimdir, gerçekte nasýl, nesin?
Eðer bilmek istersen, sözümdeki nedeni,
Vicdansýzlýk kalendir, gaddar oluþun kesin.
Yazmak istemiyordum, tarih tekerrür etti
Bu filmi çok seyrettim, ezberimdedir artýk.
Sana serap olanlar, bana katýksýz netti,
Benim yalnýz çenemde, senin benliðin yýrtýk.
Asla beddua etmem, dualarým seninle,
Bana meyimdir deva, seninki de tam eter.
Padiþah olmak gibi, hükmün olmaz benimle,
Ýnsanlýðý bilmesen, haddini bilmen yeter.
Ayaklardan ziyade, baþa düþtü falaka,
Eller deðiþse bile, deðnek yine o deðnek.
O kibirli baþýnýn, etrafýnda yalaka,
Sana düþen küfürdür, onlarýnki baþ eðmek.
Ýnsanca insanlýktýr, sevda benim pazarým,
Beni satýn almaya, inan servetin yetmez.
Nefislere meylim yok, gönüllere nazarým,
Ayak bir gün baþ olur, bu devran böyle gitmez.
Ýnan ki ilkelliðin, ilkelden daha vahþi.
Sana sözlerim fazla, hazmedip yutamazsýn,
En sevmediðin insan, inan ki senden yahþi,
Riyakârca söz verir, onu da tutamazsýn.
Ýlk baþýndan kaybetmiþ, þimdi korku dolusun,
Çabalarýn boþuna, kolay deðil kurtulman.
Taþ yerinde aðýrdýr, sen o yerde ulusun!
Ýnine dönmek için, zor deðil çare bulmak.
Gerçi çokça mahirsin, ayak oyunlarýnda,
Bu defa çattýklarýn, bil ki sendende çetin.
Aslan postu giymiþler, yafta boyunlarýnda,
Þayet galip gelirsen, mübarek olsun fethin.
Bu savaþta yenilip, kaybedersen þaþýrmam,
Bana sürpriz deðil, seyrettiðim manzara.
Sen bir köpük gibisin, ben bardaðý taþýrmam,
Velev ki galip gelsen, bil ki o da kazara.
Þu andan itibaren, benim için ölüsün,
Umurumda deðildir, bir þekilde dirilmen.
Vefanýn insafsýzý, insaflýðýn çölüsün,
Bana inan bayramdýr, senin gerildikçe gerilmen.
Ulan ben senin için, ne yapsam anlamadýn,
Gururunla kibirin, bunu bilmeye mani.
Þimþek gibi çakarsýn, bir kere damlamadýn,
Tetiði çeken sensin, ben miyim sence cani?
Hiç bir kimseye baki, deðildir bu saltanat,
Saddam gibi asýlýr, Kaddafi’ce yýkýlýr.
Hiçbir kimse, kimseye, sanmasýn ki kol kanat,
Bu iþlerin içinden, ihlâs ile çýkýlýr.
Sen böyle bir ihlâsý, nereden bileceksin,
Çünkü senin ilahýn; gerçek ilahtan farklý.
Oturduðun tahtýndan, elbette ineceksin,
Bu öyle bir esrar ki, Hakkýn katýnda saklý.
Bunlarý idrak etmen, bu akýlla çok güçtür,
Ýsteseydim burayý, baþýnýza yýkardým.
Tavrýn, tarzýnla bile, gerçekten çok gülünçtür,
Fýrsatlar bende iken, ak alýnla çýkardým.
Bunu böyle yapmamak, aptallýksa aptalým,
Fakat kanaatim þu, sen benden çok aptalsýn.
Buna raðmen nedendir? Attýðýn bunca çalým,
Ýyiliðin zillettir, illetin sana kalsýn.
Zengin olsan da bile, inan fakirsin evlat,
Acýrým hallerine, eyvahlar la doludur.
Gerçeklerle gerçeði, göremedin ki heyhat,
Dýþýný varlýk sarmýþ, için yokluk çölüdür.
Benim gönül ufkumda devleþemez cüceler,
Büyüklüðün aksine, gerçekten çok küçüksün.
Etekler yeter sana, neyinedir yüceler,
Yamaçlarda belasýn, doruða fazla yüksün.
Seni ben doðurmuþum, aslýný ettin inkâr,
Buna isyan edecek, katýksýz haram zade,
Sen misin, ben miyim, gerçek ziyankâr,
Bir düþüne bilseydin, olmazdýn alelade.
Seni unuttum artýk, anýlmaya deðmezsin,
Ýnsanlýðýn adisi, böceklerin küçüðü.
Sen senden baþkasýný, sevmedin, sevemezsin,
Tam bir haramzadesin, inkâr ettin kütüðü.
Ne kadar yanýlmýþým, adam sanmakla seni,
Çok geç anladým ki, hiçlikte hiçin kendi.
Kalleþlik ne çok eskidir, nede ziyade yeni,
Kim bilir ki sen misin, baþkasý mý efendi?
Anlamsýz kýlýflarýn, bence boþ bir bahane,
Kimi kandýrdýðýnýn, zor mu farkýna varmak?
Sana zillet görünen, yaralýya þahane,
Her yiðidin karýmý, mihnetsiz yara sarmak.
04.02.2012…Mustafa Yaralý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.