Yalnýzlýðý gecenin içimize düþmese, Mehtabý özler miydik karanlýklar olmasa? Sevdanýn ateþiyle bu gönüller piþmese, Cananýn nesi olur þu âþýklar olmasa?
Tomurcuklar olmadan açar mý güller baðda, Canavarlar dolaþýr, cerenler öksüz daðda, Sen olmasan yalnýzým erdiðim bu son çaðda, Çýnarlar çiçek açmaz sarmaþýklar olmasa.
Kimi özlem içinde yanar cehennem gibi, Sevgilinin umudu yapraktaki nem gibi, Deðer, deðmez demeden verdiðim önem gibi, Umutlar yiter, gider bu ýþýklar olmasa.
Biri var fark etmeden kalbini baðladýðý, Derelerin aktýðý, pýnarýn çaðladýðý Bir dem düþün, bendeki gözlerin aðladýðý Bilmezsin, yaþ döktüðüm þu yastýklar olmasa.
Kuþlar bile uçamaz gökte yalnýz ve eþsiz, Canana uzak düþen yaþayamaz nefessiz, Yalnýz, kuytu köþede aðlarým sessiz sessiz, Boðazým düðümlenir hýçkýrýklar olmasa.
Âþýklarýn elinde inleyen bir saz olmaz, Baharý bilemezsin, hazan olmaz, yaz olmaz, Yaþamda huzur olmaz, sevgi olmaz, haz olmaz Hani þu kadýn denen yaratýklar olmasa.
03.Þubat.2012 11.05
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmet idrisoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.