Geçmiþim kapýlarýný aralamak bu kadar zor mu diye düþündüm. Olanlarý onca sene unuttuktan sonra ve yeniden hayata döndükten sonra. Yavaþtan ince bir ses gibi geldi kulaðýma, ‘’Bedenin yüreðinde yaþadýklarýnýn izidir’’ Kalan sayfalarý çevirdim düþünmeden, Beynimin unutan bölümüyle anlamaya çalýþtým O kýz,o küçücük kýz bunlarý hak etti mi? Tekrar düþünmek mi gerek o bitmeyen geçmiþi? Ya da silip atmak mý gerek bir korkak gibi?
Ýnsan düþünceleriyle hayata deðer kazandýrýr. Ve düþünceleridir ki onu yöneten. Bir gün benim de sabrým bitecek Ve iþte o vakit yýlmayacaðým, Silinmekte olan geçmiþe gidip, yaþananlarýn hesabýný soracaðým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ozlembf Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.