Yaban kalmýþ isyan, tatlý diline
Çok þükür yâ rabbi diyor haline
Kapýlmýþ gidiyor, yokluk seline
Yaþam furyasýnda, salý fakirin...
Ömür boyu yeni, esvab giymemiþ
Varlýðýn tadýnda, sefa sürmemiþ
Çul ile çaputa, makbûlsun demiþ
Olmamýþ fistaný, þalý fakirin....
Kahvaltýda zeytin, olsa ne âlâ
Yavrularý hasret kalmýþtýr bal’a
Eyvallah dememiþ, asla bir kula
Onuru, gururu, malý fakirin...
Aradý âlemde kendi yerini
Kýþlarý sýcaðý, yazýn serini
Helâl lokma için döker terini
Þanýdýr parasý, pulu fakirin....
Anlatmaz halini demez derdini
Taþýyor gururla, kendi kendini
Gözünden sakýnýr kendi ferdini
Namus’a timsaldir dulu fakirin...
Hiç dolu olmadý tamtakýr kiler
Konuðu gelince, gözleri güler
Pay eder rýzkýný ortadan böler
Elmastýr zümrüttür, solu fakirin...
Kursaðýna haram lokma girmedi
Zenginin malýný, hâkir görmedi
Çalýþtý didindi, bahtý gülmedi
Servete kapanmýþ, yolu fakirin...
Oturduðu evi, mezardan dardýr
Yattýðý yataðý, samandýr hardýr
Elbetde her kýþýn, sonu bahardýr
Umut tutunduðu, dalý fakirin...
Gurbetdir kalbine kamayý vuran
Ne arayan olur, ne de bir soran
Ruhunda yalnýzlýk, fýrtýna boran
Her daim gözleri, dolu fakirin...
Onurla gururla yoðrulmuþ hamur
Namuslu þerefli, geçiyor ömür
Ýstemez kumanya, istemez kömür
Kýrýlsa kanadý, kolu fakirin.....
yunus karaçöp
yudumyunus
04 02 2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
TEREKEME.. yağuf lele BEDİRİN ASLANLARI... VAY HALİME GERÇEK KIRK ve ÖMRÜM UNUTULDUM ŞİKAYETNAME LEYLA RÜYA MİSALİ İki gül bir karanfil