AVUCUMDA SEVDA VAR

Rüzgar dudaklarýma
iki damla yaðmur vurdu.
Bir çocuk aþký ki,
koca insanlar böyle sevmemiþtir.
Akþamüstü Arnavutköy’deydim.

’’Sevda’’ diyorum,
’’Sevda’’ dedin mi gizli olacak
ve çulsuz olacaksýn ki
deðerini bileceksin,
hissedeceksin.
O zaman acýsýna da saygýn olur.

Ýki damla yaðmur,
ardýný bilmediðim karanlýktan
dudaklarýma
rüzgarýn hediyesi.
Cebimde yumruk elim.
Yanýyor avucumda,
yanýyor
verdiðin mektup.
Bütün bulutlarý seviyorum.
Bütün insanlarý seviyorum.
Yaþamayý seviyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın: