Dün sabah þaþýrdýlar martýlar
Beyaza uyanmýþtý Ýzmir
Her yerde kar var.
Deniz þaþkýn
Þaþýrdýlar dalgalar.
Karþýyaka’dan kalkan vapurun kaptaný
Varýnca iskeleye;
Kornasýyla selamladý Konaðý
Güvertesindeki beyaz ile…
Baþýndaki tepsi beyaz
Gevrekçi þaþkýn baktý etrafa.
Bir çocuk haykýrýyor
Bakarken pencereden
Anne her yer bembeyaz!
Heyecanla uyanýyor uykusundan annesi
Sanki biraz üþümüþ gibi
Hava ayaz.
Parkta yatan bir adam
Üþüyerek kalkýyor bankýndan…
Açarken gazeteden yorganýný
Morarmýþ dudaklarýyla aðlamaklý
Ýsyan ediyor kaderine
Allah’ým bu ne?
Minibüsçü öfkeli çalýþmýyor arabasý.
Gitti bugün ekmek parasý.
Çalýþsa da zincir gerek.
Gocuðu sýrtýndan kaymýþ,
Söyleniyor küfrederek…
Zincir olsa ne yazar!
“Hiç zincir takmadým ki ben”
Öf be beyaz nerden çýktýn sen?
Bu gün mutlu olmalýydý,
Çocuk, genci, ihtiyarý…
Beyaza boyanmýþtý her yer.
Dün sabah þaþkýndý Ýzmir.
Yýllar yýlý özlemiþti,
Hep özlemle seyretmiþti,
Baþka þehirlerdeki kar’ý…
“Her yerde kar var
Karda yürümek zor”
Parmak ucuna basarak,
Ýþe giden insanlarýn
Endiþesi var yüzünde.
Ýncecikten yaðan kar’ýn…
Birden bire beyazlandý,
Yer gök beyaza boyandý.
Gelinlik giydi aðaçlar,
Ýki santim karda bile
Yolda kaldý tüm araçlar.
Dün sabah þaþýrdý çocuklar
Kim bilir?
Belki bazýlarý
Ýlk defa kartopu oynadýlar.
Öyle mutluydu ki herkes;
Kýþ deðildi sanki bahar…
Gevrekçiyle, yoksul adam
Bu baharýn dýþýndalar.
Ya martýlar…
Ya martýlar…
Kar’da yabancýladý bizi
Görmemiþti hiç bu þehri…
Çok da fazla kalamadý
Kýsa sürede eridi.
Kursaðýmýzdaydý heves
Karla aldýðýmýz nefes…
Bir plak dönüyor þimdi eskilerden
Bembeyazlýkta yüreðime esen
Her yerde kar var;
“Salvatore Adomo”
Eriyip gitmeden önce
Bu beyazý gördün mü?
Çalan eski þarkýyý,
Sen de duydun mu ey yar?
Yüreðin titreyerek
Kar gibi eriyerek,
Salvatore Adomo’yu
Sen de andýn mý ey yar?
MEHMET FÝKRET ÜNALAN