Kýrmýzý ve parýltýlý ve narin Bir kiraz dalý Irgalandý Has bahçenin içinde Döktü çiçeðini bir bir Ve gazaba geldi Eðinli Bekir : "Yýkýlsýn Ýstanbul, dedi Yýkýlsýn Ýzmir Lan hani benim ekmeðim, Bu ne bok kader Topraðým yok, tarlam yok. Ne kadar Toprak var dünyada oysa Ömrübillah herkese yeter"
Irmaðýn üstünden Bir sürü geçti allý pullu Herhal meri keklik Gider öyle gider. Havada bulut Havada alaca karga Karganýn aðzý var dili yok Bekir’in arkasý yok. Dedi karga: yok Ahmed’in de yok. Demiri eriten kömür Yiðidi eriten kahýr Ölem desem ölemezsin ki Dünya dediðin de ne ki Bir alabalçýk sökemezsin ki Dünyanýn halýsý kilimi çok Bekir’in tarlasý yok Bir kirpi açýldý dikeninden Gelincik yüzlü! Uy kirpi kýz kirpi Bekir’in tarlasý yok Dedi kirpi : yok Mehmed’in de yok. Munzur’un baþý kar ile duman Bu belalý baþýnan Kime gidem yavri Avuçta yok elde yok Bir çekirge atladý Eðri bacaðýynan Çekirgenin aðzý var dili yok Bekir’in tarlasý yok Dedi çekirge : yok Zeyneb’in de yok.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Enver Gökçe Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.