Daha fazla ölüyorum böyle zamanlarda, Daha da tükeniyorum çaðresiz, Tanrý , intikam alýrcasýna Yaðdýrýyor üzerime Senden kalma o kokuyu Ellerimde daha da yaslý bir sarý var artýk Þiddetle ihtiyacým var beni öpmene Korkmaya baþlýyorum daha da Sensizliði düþünemiyorum Bir yaným anlamsýzlýðý yaþýyor Aþkýn son demlerinde Hayata sarýlarak büyüyen ben Hayatý terketmekle yükümlü olan sen Hayatý saranýda , terkedeni de, terkeden AÞK Dur ! Ölümü de kusacaðým kaðýdýma Ýstanbul þurda unutulsun þimdilik Ýçicem , Susucam, Kusucam da, Her þeyi yaþamak zorunluluðunda olan benle Dokun bana Ýstanbul Bari sen dokun Senin sokaklarýn , Barlarýn sevsin Aþk’a aç yüreðimi Tut elimi Ýstanbul Tut ki elimi ,sýcak olsun Ýmkansýz olsun... EYLÜL AKYÜZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
EyLüLiLkNuR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.