SU ALTINDA KANAT ÇIRPAN ÜVEYİK

I

Bir çift Van sesi
Van’ýn doðurgan sesi
Bin çift nar düþürülmüþ gibi dalýndan
Bu onun sesi
Sessizce yaðan karda nar sesi.

Su altýnda kanat çýrpan üveyik
Her rengin baþka rengi
Resmini kendi çizer
Düþünde kendini görür
Kýyýlar onun itiþ biçimi
Üveyiktir Van’da anmak anýlmak
Üveyiktir sanrýnýn üvey kardeþi.

Dað yollarýnda yalnýz gezen çeþmeler
Suyu eþkiya soluðu
Akýþý aralýksýz nal sesi
Ýlk kulak veriþte duymanýn uzak
Çok derin içi
Dað yollarýnda yalnýz gezen çeþmeler.

Asurlu sert hüznü onun
Bizans gözleri
Yuvarlar beyaz taþlar
Ýçini açar bana
Açýnca bana içini
Gündýþý bir saattir, acý bir kýþ kavununda
Birikmiþ gündüzlerdir
Ve gelen kimdir bilinmez
Oyunlarda ikinci
Oyunlarda üçüncü
Kiþiler gibi
Söze pek karýþmayan
Ya da
Çok eski bir haberci.

Kapamam gözlerimi, kapamam
Korkarým kapayýnca bir baþka þehirde uyursam

Yaðarken yaðan karda Doðu’nun
Ýþleyen ezik sesi
Yaðarken yaðan karda
Çekip gider haberci.

Eski bir manastýr çaný
Akþamlarý suya döker süsünü
Su altýndan çýkan üveyik
O da
Yaðmurda yýkar yüzünü
Dað baþlarýnda yalnýz gezen ormanlar
Daðýtýr kamyonlara sisinden sýyrýlarak
Günlerdir boþluðunda tuttuðu hüznü
Ve hüzündür kendiliðinden
Han havlularýnda aðýr aðýr
Yem kesen atlarýn yükü
Toplanan pazarlarda, kapanan dükkânlarda
Bütün gün ip satanlarýn, bakýr satanlarýn
Doluþup cami çeþmelerine
El yýkarken çýðýrdýklarý türkü
Ve Tatvan’a giden vapur bir de
Ekler bütün hüzünlere
Bir sabah bir Van hüznünün özgünlüðünü.

Sabah deðilim, akþam deðilim
Sunaklarda ipince
Belirsiz bir çiziðim
Yüreðim kanda parlar
Kan kadar yerde parlar
Toprakla iç içeyim
Biri kazýp bozmasa
Alýp gitmese beni
Batmadan yakalanmýþ çok eski bir güneþim
Öyleyim
Yeraltýnda gözleri kör mozayýk
Yeraltýnda yalnýz gezen parmaklar
Binlerce dibek konuþur
Binlerce dibek parlar
Koþar buðday tozuna su altýndaki üveyik
Bir çift Van sesi
Doðan güneþle bu, batan güneþin sesi.

Kapamam gözlerimi, kapamam
Korkarým kapayýnca bir baþka þehirde uyursam.

II

Kýþ bitecek birazdan, kýþa geç kalma
Böyle diyordu savat ustasý Hasan
Gelirken az tütün getir
Bir dað keçisi parçala
Tuz bas düþümde gördüðüm kana, tuz bas
Ne derdi güz ortalarýnda baban sana
Dokunma Van’a
Van köylüsü kendini çavlan gibi üretir
Göl gibi dokur
Ve beklemesini bilir, burkulur
Eðiktir þimdi boynu, sen de eðiksin
O kadarýný anlarým
Ben bu savatlarý bunun için iþlerim
Üç beþ kuruþa satarým
Gözümün yeþili üstünde kalýr
Balkýr güz kýrmýzýsý eðiminde
Üveyikler kalkar her bir nakýþýndan
Durur belleðimde konuk sayýlýr
Senin olsun þu eski mavzer
Biri armaðan ettiydi babama
Okþadý sevdi yýllarca onu
Bir gün hiç konuþmadan
Uzattý verdi bana
Ýþine yarar mý bilmem
Bildiðim bir þey varsa
Mavzerle denenmek ister daðlar
Hüzünle deðil

Yýk þapkaný arkaya
Bu da kundura
Çakal derisi bu da
Gerisi senin iþin
Bir soru kendine sor, bir soru ona
Sakýn sormadan vurma
Ölüm pusuda
Mahpusluk dersen
Pusuda
Ve yalnýz kalma
Dün biri seni sordu, Van’a gelmiþ
Görmek istemiþ seni
Demek ki bir baþka tutsak o da
Bir baþka çekmiþ
Bilirim acýlar birbirine benzemez
Ama
Acýlar nerde bütün, sen onu yokla
Çavlaný unutma, gölü unutma
Mavzerini ayarla
Hazýr ol
Kýþ bitecek birazdan, kýþa geç kalma.

III

Bir tarakla ya da bir iðneyle saçlarýndan
Tutturulmuþ unutulmaya
Suçu vardý, ne miydi suçu
Suçlarý onlarýn erkekleriyle
Yokluðu varlýða çevirmek suçu
Ve son kerteye gelmiþ öfkenin cývalanmasý
"Hayýr, hiç yenilmedik, çekildik yalnýz
Ve þimdi olduðumuz yerde
Ve ayaktayýz"
Diyorlar ki, elbette doðru
Kim katýlmak istemez onlara
Kim duymak istemez böyle bir suçu
Ah Van’ýn sarý rüzgârý
Taþlarý þarap koyusu
Akþamý kiremit tozu
Hoþap Kalesi
Baðdat Oteli
Sýnýr türküsü
Bana bir resmini ver arkadaþ
Ve söyle
Neresinden bulurum þu Ýstanbul’u
Bulamam
Senin bakýþýn düzgün
Bizimki çatýk
Ama anlaþtýk ya sen ona bak
Yolun düþerse gene uðra
Bizim gönlümüz kanmaz
Aþýmýz bitmez senin gibi konuða
Üstelik daha bir pekiþiriz
Ýþleriz yan yanyken baþkalarýna da
Tükenmez olur sevgimiz
Ýyi yolculuklar sana.

Ýyi geceler sana da
Oðlum motoru ýsýt
Ýyi geceler Van
Yolumuz bir baþka Van’a, Kars’a.
Sosyal Medyada Paylaşın: