PESÜS

Ben denizin kumlarý üzerinde durdum
Bir heykel tadýnda olan ve bunu geçen
Bir þekilde denizin kumlarý üzerinde durdum
Durdum ki, þehrin son kalýntýsý onu unutmak olsa gerek
Diyordum. Ve bütün ayrýntýlarýndan sýyrýlmýþ bir düzlüðün
Ayrý bir nesne gibi, daha sonra da
Hiç görmediðim bir yaratýk gibi üstüme gelmeye baþladýðý
Bir þey olsa gerek
Ben bunu duyuyordum.

Yalnýz duymak mý? korktum ve her yerlerimle yalnýz oldum
Oldum ki, düzlük dediðim o korkunç varlýk
Bitmez tükenmez bir kaynaktan çoðalarak
Üstüme aktýkça benim
Ben kendimi koruyordum
Sanki bir çaresizlikten ödünç aldýðým kendimi
Mesela ellerimi bir heykeli bozmayacak þekilde boþluða uzatarak
Bir anlam vermek istiyor gibiydim düzlüðe
Ve birtakým görüntüleri üst üste yýðaraktan
Bir anlam
Sonra alanlarda, ana caddelerde unutulmuþ
ýrtýcý bir hayvan gibi iþte ben
Yapýlmasý akla gelmedik
Daha bir sürü þeyleri de hep yapýyordum ki
Pek denenmemiþ bir boðuþma þekli oluyordu bu da
Sonra ben yoruluyordum.
Yalnýz yorulmak mý? giderek geri çekiliyordum biraz
Pençesi asfaltlarda gezen, tüyleri camlarý ikileþtiren
Aþýlýr bir yer sanan o beton duvarlarý
Mermerleri ve soðuk potrelleri týrmalayan
Ben
Geri çekiliyordum biraz
Güçlenip saldýrmak için düzlüðe yeniden
Ama hiç bilmiyordum ki, neresinden vurulurdu bu düzlük
Neresinden bozulur
Bilmiyordum ki
Bildiðim bir þey varsa, bana pek bir zararý dokunuyordu diyemem düzlüðün
Diyemem, çünkü bir yerlerim hiç mi hiç acýmýyordu ki
Ne bir baþ dönmesi, ne bir göz kararmasý
Duymuyordum ki
Olsa olsa benim kendime bir þeyler yapmam için zorluyordu beni
Düzlük
Ve gerçekten yaptýrýyordu da
Mesela giderek yenilmem gerekiyordu ki kendime, yenildim
Uzanmam gerekiyordu ki yere, uzandým sonunda iyice
Uzandým içimdeki o beyaz düzlüðün taþýrdýðý
Bembeyaz taneciklerin üstüne
Artýk çaðanozlar bir su gibi beni yalayarak
Geçiyorlardý tek sesli yaradýlýþýmdan
Ve memeli balýklar aðýr aðýr doðuruyorlardý içimde
Ben ve kumlar bir pesüs gibi aðýrdan yanýyorduk
Biz öyle yanýyorduk ki, dünya ise bu alevden
Bir baðýþlanmamýþ dünyaydý
Artakalan dünyaydý eski bir tevrat plaðýndan
Gittikçe bizim olmayan bir
Dünyaydý
Ve düzlük bir peygamber ölüsü karþýsýnda
Bitmeyen bir düzlüktü ki... iþte ben
Gene de tam kendisi oldum diyemem düzlüðün
Diyemem
Çünkü bazý olaylar bunu doðruluyor
Ve bazý düþünceler.

Þöyle ki:
Martýlardan bir tanesi yalnýz yaþýyormuþçasýna boþlukta
Dünyanýn en heyecanlý çizgilerini çizdi
Ve bulutlar doldurdu bu kývrýmlarý yavaþtan
Ve benim yarattýðým tanrýlar ki, geldiler
Bir inip bir çýktýlar çocuklar gibi
Çýðlýk çýðlýða
Bu metalsi görünümler arasýndan
Sonra ben belki de gözlerimi yumdum
Her yerlerimle yalnýz oldum ki, düzlük
Etimi ve benim bütün boyutlarýmý yemeye baþladý
Ve hayallerimi
Yemeye
Demek oluyor ki bir süre kalsam böyle
- Ne kadar mý, bunun pek önemi olduðunu sanmýyorum -
Kimseler tanýmayacak beni. Deniz hayvanlarýnýn
Kurumuþ iskeletlerine döneceðim
Korktum
Yani hiçbir þey deðilim de ben, sadece bir konuyum
Öyle mi
Doðruldum iþte yeniden
Bir insan tadýnda olan ve
Bunu geçen ben
Denizin kumlarý üzerinde durdum.

Ben denizin kumlarý üzerinde durdum
Ben, diyorum, demek oluyor ki bir anlamým var benim de
Deðiþen bir þey olarak ve deðiþtiren
Bir anlamým var
Peki öyleyse neden hep baþkalarý tanýmladý beni þimdiye kadar
Neden
Gerçi sessiz ve ünü olmayan bir yaratýktým, biliyorum
Ve onlar güçlüydüler, biliyorum
Ne zaman biraz öfkelenmeye kalksam, bu bile
Onlarýn istediði bir öfke oluyordu ki
Sonra ben susuyordum
Ama bir suçluluk da duyuyordum ki, bu da bir baþkaca düþmanýmdý benim
Ben neydim.


II

Hiçbir þeyin hiçbir þeyliði gibi bir þeydim. Bir ara
Hiç kimselerin tutmadýðý oyunlara giderdim
Tiyatrolar ki benim en sevdiðim boþluklarýmdýr. Maun tabutumda
Her yerleri çok süslenmiþ ölüler gibiyimdir
Bir kurdelenin ya da gümüþten bir haçýn altýnda sanki
Geri çekilmiþ yüzümle, geri çekilmiþliðe dargýn yüzümle
Bir çeliþki gibi ölümsüz
Yaþamakta olurdum.

Ýlkyazla birlikte kýna çiçeklerinin de açtýðý söylenir
Kimi zaman da bir efsane gibi söylenir, kazýlardan çýkarýlmýþ kalýntý
þehirleri
Anlatýr gibi
Bana kalýrsa açtýklarý günden yýllarca sonra açar bu çiçekler
Ýlkel bir coþkunluðu bir hayat kýlýðýna
Yýllarca sonra getirirler ki
Týpký fýrtýnalardan kurtulmuþ bir geminin
Þimþekler, gökgürültüleri
Ve yýrtýcý deniz hayvanlarýndan
Ve korkunç gýcýrtýlardan artakalan bir uðultuyu
Bir sabah denizinde sütliman
Güneþli, durgun bir gökyüzünün altýnda
Dinlenen gemicilere unutturduðu zaman
Derim ki, tam o zaman yaþanýr fýrtýna
Onca telaþ, onca ölüm korkusu o zaman.

Yani tiyatrolar ki benim en sevdiðim boþluklarýmdýr. Maun tabutumda
Her yerleri çok süslenmiþ ölüler gibiyimdir
Bir kurdelenin ya da gümüþten bir haçýn altýnda sanki
Ölümün bir acýyla doldurulduðu yüzümle
Geri çekilmiþ yüzümle, geri çekilmiþliðe dargýn yüzümle
Öyle bir çeliþki gibi ölümsüz
Yaþamakta olurum.

Hiçbir þeyin hiçbir þeyliði gibi bir þeydim. Ýþte ben
Hiç kimselerin tutmadýðý oyunlara giderdim
Bir kedi ayaklarýma sürtünerekten geçerdi - ki benim yaþamýmda
Her zaman bir kedi bulunur, onu ben
Bir imza gibi yazýlarýma koyarým -
Ve duvarlar yumuþardý, sarkardý
Ellerimle ittiðim olurdu onlarý bu yüzden
Terlerdim
Sonra bir gazoz içerdim ki, yani ben
Kýsaca söylemek gerekirse, bazý þeyleri hep geciktirirdim
Mesela bir mürekkep balýðýna, bir bahçe kapýsýnýn oymalý demir parmaklýðýna
Saatlerce baktýðým olurdu, orkideler satýlan bir dükkanýn
Önündeki çiçek artýklarýna
Bir bira çekme makinesine, ne bileyim
Yazýsýz bir kaðýda günlerce baktýðým olurdu
Ve yýllarca bir saplantýya
Giderek bakmanýn tam kendisi olurdum. Yani ben
Bakmanýn düzlüðü ve hiçliði ve sonrasýzlýðýndaki þey
Olurdum ki, baþkalarýný hiç mi hiç ilgilendirmeyen
Yapayalnýz bir ben kurardým
Yapayalnýz bir ben kurardým ve kedi
Salona girerdi birden, baþlama saatini
Bir o somutlardý sanki.

(Hiçbir þeyin hiçbir þeyliði gibi bir þeydiler onlar da
Biraz eþyalarý vardý
Bir gidip bir geliyorlardý o eþyalar arasýnda
Biraz da susuyorlardý. Ve aðýrca bir konsol
Tüyleri dökülmüþ bir halýyla beraber
- Küllükleri, bir gece lambasýný, duvardaki bir gravürü saymazsak -
Onlarýn aile resimleri gibiydiler
Ve biraz da üç kiþiydiler ki, ben onlarý buluyordum
Biri bir banka afiþinde veznedar
Ben onu buluyordum
Biriyse bir ilaç prospektüsünde acýlý
Ve hastalýklý bir kadýn
Onu da
Buluyordum ki
Olsa olsa bir heykeldi diyebilirim üçüncüsü de
Gündelikçi bir kadýn
Tozunu alýyordu bazen, siliyordu onu iyice
Böylece üç kiþiydiler. Ben birdenbire buzdolabýný gördüm
Yaþayan bir þey olarak
Diyebilirim ki, deðiþken bir yüzölçümü vardý yaþamasýnýn
Ve beyaz
Ve mavimsi bir þekilde örtüyordu ki dünyayý
Bir seramik gibi onu dondurarak
Bir mine gibi
Þunu da söylemeliyim ki, hiçbir þey kýmýldamýyordu bu yüzden
Bir tanrý yere düþse parçalanacak
Ve pencerelerden upuzun inþaat demirleri giriyordu içeriye
Gökler kalýplý ve kalýn
Duruyordu bir buz daðý gibi þehrin üstünde
Ve dolap buzlanýyordu durmadan. Öyle ki
Önce mutfaðý donduruyordu bir buzdolabý mantýðýyla
Odalara giriyordu, sonra veznedarý
Heykeli, hasta kadýný, giderek
Koltuðu, masanýn altýndaki kediyi - evet kediyi -
Konsolla çatlak bir aynayý da donduruyordu
Bu böyle olunca, yani evin her köþesi donmakta oldu mu
Birden bir örümcek düþüyordu yere, çýt diye bir ses
Ýncecik gövdesiyle kýrýlýp bölünüyordu
Örümcek
Ve ayna hep gösteriyordu. Ben solgun
Yüzümle buzlanaraktan içimi gezdiriyordum orada
Ve konsolda bir kadýný kaydýrýyordum, o kadýn ki
Ýyiliði artýk çaðýmýza uymayan
Bir kadýn ki
Cinsiyeti belirsiz bir resim gibi duruyordu
Ellerim arasýnda
Ve tuhaf yüzler duruyordu, ben bunu görüyordum
Anlamlarý hiç deðiþmeyen
Mesela gülmek sonsuzca uzanýyordu. Anýlar
Bir buz bitkisi gibi renksiz, yabansý
Acýlar ki en kalýcýydý ve nasýl
Yeni bir insan haritasýný çiziyorlardý buzlarýn altýnda
Ve insan nasýl da daha çok benzeyerekten insana
Durmuþtu ki, þöyleydi:
Sanýrým bir soru vardý öyle sorulacak
Bir soru, evet, hiç olmazsa
Biz tarihin hangi döneminde yaþadýk?
Bir insan müzesi gibi...

Kedi
Çýkardý birden salondan. Ve bitiþ saatini
Bir o somutlardý sanki.)


III

Sanýrým hiçbir þeyin öyle pek tamamlanmadýðý
Bir çaðda yaþýyordum. Ve bütün eksik kalmalarýn
Sessiz ve ünü olmayan bir tanýðýydým ben
Ben, diyorum, demek oluyor ki bir anlamým vardý benim de
Düþünen bir þey olarak ve düþündüren
Ama korkarak söylüyorum, çok aðýr bir yük gibi taþýyordum bunu da
Ve biraz da pek kullanýlmayan
Ya da hiç býrakmadýklarý kullanýlmaya
Çok aðýr bir yük gibi
Onu ben taþýyordum, düþündüklerimi
Ve bu durumda ne beni etkileyen
Ne de ben etkilendikçe bir baþkasýný
Etkileyen ve bizi geçen
Bir ben kurmuþ oluyorduk ki, o zamanda diyordum
Yani hiçbir þey deðilim de ben, sadece bir konuyum
Öyle mi?

Yeniden, yeniden, yeniden doðruluyordum
Bir insan tadýnda olan ve
Bunu geçen ben
Bir dram gibi sonsuz
Kumlarý üzerinde sonsuzluðun.
Sosyal Medyada Paylaşın: