MULETA

Geçtikti bir gün hani
Ormandan ve aydýnlýklarýn fýsýltýsýndan
Kenti görmeye gittikti yaðmurda
Yürüdüktü dar sokaklarda saatlerce
Girdikte sonunda yanýk yað kokulu
Çinko tezgahlý bir meyhaneye
Göz göze geldikti sevimsiz bir papaðanla
Demiþtin o gün bana, anýmsýyorum
Ah, acýsýz boðulabilir insan.

Eylüldü, mavi donemiydi sanki Picasso’nun
-Denize inen atlýlar-
Sonra Guernica ve
’Chat et oiseau’
Yýl bin dokuz yüz otuz dokuz
Yas içinde bütün dünya
Þehirler yanmýþ yýkýlmýþ
Gördüktü ne kadar yorgun
Ne kadar çaresizdi Isa
Ve demiþtin bir gün, anýmsýyorum
Mutsuzluk da boðabilirmiþ insani
Bir gün, akþama doðru, alacakaranlýkta.

Baþýný menekþeye koydu, uyudu
Bir güvercin çalýlýðýn orada
Hani
Görmeye gittikti güneþli günde
Parký ve ördekleri
Yýllarca sonra. Savaþtan
Ekmek kýrýntýlarý attýktý havuza
Bir elim omzunda seyrettikti uzun uzun
Dünyayý ve çiçekleri
Nedense durgunlaþýverdindi bir ara
Çok deðil, en fazla bir kaç dakika
Ve dedindi, mutluyken de boðulabilir insan.

Ýlkyazlarý sevmiyoruz artýk, yaþlandýk da ondan mý
Aþkýmýzý seyrediyoruz sanki uzaktan
Oysa yok biten bir þey aramýzda, yok da
Hep ayný kalmýyor ki yakýn duygular
Demiþtin bunlarý bir bir, anýmsýyorum
Mutlu da olsa insan mutsuz da
Her an yeniden yaratabilirmiþ kendini
Demiþtin, bir sabah, bir baþka aþkla.

Sen ölüm !
Seni hiç düþünmeden yaþadýk
Seni hiç düþünmeden yaþayacaðýz bundan sonra.


Sosyal Medyada Paylaşın: