MENDİLİMDE KAN SESLERİ

Her yere yetiþir
Hiçbir þeye geç kalýnmaz

Çocuðum beni baðýþla
Ahmet Abi sen de baðýþla.

Boynu bükük duruyorsam eðer
içimden böyle geldiði için deðil
Ama hiç deðil
Ah güzel Ahmet Abim benim
insan yaþadýðý yere benzer
O yerin suyuna, o yerin topraðýna benzer
Suyunda yüzen balýða
Topraðýný iten çiçeðe
Daðlarýnýn, tepelerinin dumanlý eðimine
Konyanýn beyaz
Antepin kýrmýzý düzlüðüne benzer
Göðüne benzer ki gözyaþlarý mavidir
Denizine benzer ki dalgalýdýr bakýþlarý
Evlerine, sokaklarýna, köþe baþlarýna
Öylesine benzer ki
Ve avlularýna
(Bir kuyu halkasýyla sýkýþtýrýlmýþtýr kalbi)
Ve sözlerine
(Yani bir cep aynasý alým-satýmýna belki)
Ve bir gün birinin bir adres sormasýna benzer
Sorarken üzünçlü bir ev görüntüsüne
Camcýnýn cam kesmesine, dülgerin rende tutmasýna
Öyle bir cigara yakýmýna, birinin gazoz açmasýna
Minibüslerine, gecekondularýna
Hasretine, yalanýna benzer
Anýsý ýssýzlýktýr
Acýsý bilincidir
Býçaðý gözyaþlarýdýr kurumakta olan
Gülemiyorsun ya, gülmek
Bir halk gülüyorsa gülmektir
Ne kadar benziyoruz Türkiye’ye Ahmet Abi.
Bir güzel kadeh tutuþun vardý eskiden
Dirseðin iskemleye dayalý
-- Bir vakitler gökyüzüne dayalý, derdim ben --
Cigara paketinde yazýlar resimler
Resimler: cezaevleri
Resimler: özlem
Resimler: eskidenleri
Ve bir kaþýn yukarý kalkýk
Sevmen acele
Dostluðun çabuk
Bakýyorum da þimdi
O kadeh bir küfür gibi duruyor elinde.

Ve zaman dediðimiz nedir ki Ahmet Abi
Biz eskiden seninle
istasyonlarý dolaþýrdýk bir bir
O zamanlar Malatya kokardý istasyonlar
Nazilli kokardý
Ve yaðmurdan ýslandýkça Edirne postasý
Kýl gibi ince Ýstanbul yaðmurunun altýnda
Esmer bir kadýn sevmiþ gibi olurdun sen
Kadýnýn ütülü patiskalardan bir teni
Upuzun boynu
Kirpikleri
Ve sana Ahmet Abi
uzaktan uzaktan domates peynir keserdi sanki
Sofraný kurardý
Elini bir suya koyar gibi kalbinden akana koyardý
Cezaevlerine düþsen cigaraný getirirdi
Çocuklar doðururdu
Ve o çocuklarýn dünyayý düzeltecek ellerini iþlerdi bir dantel gibi
O çocuklar büyüyecek
O çocuklar büyüyecek
O çocuklar...
Bilmezlikten gelme Ahmet Abi
Umudu dürt
Umutsuzluðu yatýþtýr
Diyeceðim þu ki
Yok olan bir þeylere benzerdi o zaman trenler
Oysa o kadar kullanýþlý ki þimdi
Hayalsiz yaþýyoruz nerdeyse
Çocuklar, kadýnlar, erkekler
Trenler týklým týklým
Trenler cepheye giden trenler gibi
Ýþçiler
Almanya yolcusu iþçiler
Kadýnlar
Kimi yolcu, kimi gurbet bekçisi
Ellerinde bavullar, fileler
Kolonyalar, su þiþeleri, paketler
Onlar ki, hepsi
Bir tutsak aðaç gibi yanlýþ yerlerde büyüyenler
Ah güzel Ahmet Abim benim
Gördün mü bak
Daðýlmýþ pazar yerlerine benziyor þimdi istasyonlar
Ve daðýlmýþ pazar yerlerine memleket
Gelmiyor içimden hüzünlenmek bile
Gelse de
Öyle sürekli deðil
Bir caz müziði gibi gelip geçiyor hüzün
O kadar çabuk
O kadar kýsa
iþte o kadar.

Ahmet Abi, güzelim, bir mendil niye kanar
Diþ deðil, týrnak deðil, bir mendil niye kanar
Mendilimde kan sesleri.
Sosyal Medyada Paylaşın: