DÖNELİM

Dönelim
Döndürsün bizi
Kalbin akýp giden bulutlara benzeyen sesi
Yaðmursuz bir yaðmura açýlmýþ kapýlardan
Ve akýlda kalan bir yokuþtan
Ve yalnýz çocuklara özgü o sonsuz sinema koltuklarýndan
Ve çocukluktan
Dönelim
Dönelim mi biz
Gençlikten, oralardan
Mutluluðu bir kabuk gibi saran mutsuzluklardan
Dönelim mi acýya
Acýya, büyük acýya
Ve soralým mý acaba
Ey büyük yalnýzlýk insansan eðer
Bir kaya
Dalgalar yalarken onu
O bakarken kaskatý kalabalýklara
Ah, kalbin bulut bulut akan sesi.

Bütünüyle bir semte benziyor Ruhi Bey
Binlerce, on binlerce kedinin hep birden kýmýldadýðý
Kedilerden örülmüþ birsemte
Ve soðuk bir tuvalde yerini bulamamýþ renkler gibi
Soðuk ve ayakta tutan çeliþkileri
Bir görünümden bir baþka görünüme kolayca sýçranan
Her þeyin, ama herþeyin çok dýþtan farkedildiði
Eh belki de bir satýr fazlalýðý ya da bir satýr eksikliði
Belki de genç bir þairden ödünç laýnan.

Yürüyor mu, yürümeyi mi düþünüyor Ruhi Bey
Düþünmesi daha mý sonra koyuluyor yola
Nereye gidecek ama, nereye varacak sanki
Yoksa bir oyun tadý mý buluyor bunda
Oyundan atýlmaktan korkmayan bir oyuncu gibi
Boþvermiþ de sanki oyunun kurallarýna
Üstelik son bölümde, perdenin kapanmasýna
Azýcýk vakit kalmýþ
Ya da vakit var daha. Ama ne çýkar
Gövdenin yazgýya baþkaldýrmasý mý
Ruhi Beyin
Baþkaldýrmasý mý yoksa

Vaktinden önce anlamanýn þaþkýnlýðý mý
Vaktinde anlamanýn sevinci mi
Ya da biraz geç kalmanýn
O gereksiz tedirginliði mi
Hangisi

Ama belli ki sonundayýz her þeyin
En sonunda.
Sosyal Medyada Paylaşın: