ÇAĞRILMAYAN YAKUP

Kurbaðalara bakmaktan geliyorum, dedi Yakup
Bunu kendine üç kere söyledi
Onlar ki kalabalýktýlar, kurbaðalar
O kadar çoktular ki, doðrusu ben þaþýrdým
Ben, yani Yakup, her türlü çagrýlmanýn olaðan þekli
Daha hiç çaðrýlmadým
Biri olsun ’Yakup!’ diye seslenmedi hiç
Yakup!
Diye seslenmedi ki, dönüp arkama bakayým
Ve içimden durgun ve çürük bir suyu düþüreyim
Ceplerimdeki eskimiþ kaðýt parçalarýný atayým
Sonra bir güzel yýkanayým da.
Ben size demedim mi.

Evet, kurbaðalara bakmaktan geliyorum
Sanki böyle niye ben oradan geliyorum
Telaslý, aç gözlü kurbaðalara
Bakmaktan
Bilmiyorum
Bilmiyorum, bilmiyorum
Ben, yani Yusuf, Yusuf mu dedim? Hayýr, Yakup
Bazen karýþtýrýyorum.

Bazen karýþtýrýyorum ya, çok uzun bir gündü
Sonra bu çok uzun günün sýcak bir günü
Kediler kýrmýzý alevler halinde koþuyordu
Onlar iþte hep boyuna koþuyordu
Birileri çýkýyordu ordan burdan

Hiç çýkmamak halinde ve olgun
Birileri çýkýyordu
Geceden kalma bir lamba yanýyordu, açýk
Bir pencerenin sokaða doðru içinde
Bu uyum korkunçtur Yakup!
Yakubun olmasý korkunçluðudur bu
Dünyanýn insana doðru içinde
Yakup, Yakup!
Burdayým, yani ben.. evet, geliyorum
Lambayý söndürmesinler, geliyorum
Siz bütün lambalarý yakýn, evet
Ben, yani Yusuf, Yusuf mu dedim? hayýr, Yakup
Bazen karýþtýrýyorum.

Ve kendine bilinmeyenler yaratan Yakubum ben, iyi ya
Durduðum bir gündü, diyorum, bütün ilgiler sizin olsun
Her türlü bir þeyler sizin olsun, ben artýk
Hep böyle istiyorum, ayýp degil ya
Durduðum bir gündü, diyorum, yüzümü göðe doðurduðum
Bir gündü ve yaþar gibi kaldýðým bir yaþama içinde
Ve yollarda ölü baykuþlar bulduðum
Bir ölünün günü boyayan renginde
Çürük evler bulduðum, içleri sonsuz kayalar
Kayalardan dondurmalar sorduðum
Ben, yani Yakup, Yakubun hiç çaðrýlmamýþ þekli
Kim bilir ne diyordum
(Kim bilir ne diyordu bir baykuþ yaratýldýðýna
Bir baykuþ tarafýndan
Ve bütün baykuþlar o bütün baykuþlarýn arasýnda ne oluyordu
Ben ne oluyordum.)

Bütün iskemleler aðýr ve hastalýklý
Bir gidip bir geliyordum kendime aptallaþarak
Bunu Yakup söyledi
Dedi ki, çünkü herkes Yakubu yaþýyordu, bense
Çöllerden ve kýzgýn güneþlerden icatlar yapýyordum
Kýzgýn kaðýtlarýn üstüne
Ve alevler halinde dünya bana dokunuyordu
Ve ayakta soðuk bir bira içmiþ kadar bir anlamým oluyordu bazen
Ölüyordu ve bir de
Bir otobüse bindiðim, biletçinin bilet bile kesmek istemediði ben
Kendimi koruyordum
Bunu bana Yakup söyledi
Öyle bir Yakup ki bu, onca din kitaplarýnýn sözünü bile etmediði
Kimsenin sözünü bile etmediði bir Yakup
Ben
Bunu hep biliyorum
Bunu hep biliyorum ve iþte
Özgürüm, cezasýz duruyorum.

II

Kurbaðalara bakmaktan geliyorum
Dedi Yakup, bunu kendine üç kere söyledi
Telaþlý, açgözlü kurbaðalara
Bakmaktan geliyorum. Ben sanki Yusuf
Ve Yusuf deðil
Her gün bir tahtaboþta asýlý duruyorum
Ve durmuyorum. Ben iþte Yakup
Yok artýk karýþtýrmýyorum.

Taþ merdivenleri aðýr aðýr çýktým, bunu ben böyle yaptým
Eski taþ merdivenleri. Yanýmdan bir sürü adam
Geçti ve kolayca gittiler
Müzik aletleri renginde ve pýrýl pýrýl gittiler
Yanan güneþin altýnda
Onlar ki.. onlara benzer þeyleri ben çok gördüm
Ve onlar bir zamaný tamamladýlar, öyle yaptýlar
Ve sordum
Yakup daha baþka nasýl bir Yakup olsun
Ve onlar daha baþka nasýl bir onlar olsunlar ki
Yakup ve onlar nasýl olsunlar. Ýþte ben taþ merdivenleri
Kurbaðalara baðlayan taþ merdivenleri
Durmadan kendimle karýþtýrýyordum
Kimse beni tutup çýkarmýyordu
Výcýk výcýk taþlar duyuyordum ayaklarýmýn altýnda
Anlamsýz, yapýþkan bir yýðýn taþlar
Yoruldum! bunu sanki biri söyledi
Yakubun biri
Ara katta bir pencerenin önüne ancak gelebildim
Kendime bir isim düþünerek
Birden ki bir isim düþünerek kendime. Hayýr bu kimse deðil
Ancak gelebildim

Aþaðýda bir luna park kýmýldýyordu. Ah kurbaðalara bakmam gecikecek
Luna park kýmýldýyordu, hem öyle deðil
Bu uyum korkunçtur Yakup
Bir yokluðun kýmýldamaya doðru içinde
Ve sen ki böyle tanýmlanýrsan Yakup
Yakuup!
Bir þey ki seni çaðýrýyor, o þimdi ne olmalý
Gene bir Yakup olmalý bu, Yakup
Kurbaðalara bakman gecikecek, bunu ben nasýlsa söylüyorum
Nasýlsa ben bunu bir kere söylüyorum
Güneþe kýrmýzý top taþýyan bir adamýn tahta bacaðýný cök yakýyordu ki
Adam içinden baðýrdýkça dünya
Ters yonden yaratilýyordu, diyebilirim
Bir öðle üzeriydi adamýn içindeki kalp
Kan kalp
Kýrmýzý top
Yakýcý dönüþümler çýkaran
Belli ki susmak yaratýlmamýþ þekliydi dünyanýn
Öyle deðil mi Yakup
Hemen hemen öyleydi, Yakup bunu söyledi
Ýyi ki söyledi. Ara katta bir pencerenin önüne ancak gelebildim
Þimdi bir kurtarabilsem ayaklarýmý
O benim ayaklarimý.. taþlardan
Bir kurtarabilsem
Saat on ikiyi gösteriyordu ki, ben nerdeydim
Bir zamansýzliðýn Yakuba doðru içinde
Saat on yediyi ve yirmi biri
Gösteriyordu ki, ben nerdeydim
Her saniyedeki ve iþte her saniyedeki
Ben, yani Yakubun o daðýlgan þekli
Nerdeydim.

Bilmem ki. Bir avukat benim ellerimi tuttu. Gözlüklü bir kadýndý bu, iyi mi
Kim bilir bir çaðýn neresinden burada. Anlaþýlmasý
Yoktu ki. Kendine özgü bir duruþu
Yoktu ki. Pek güçlü kollarý vardý yalnýz
Ne diyordum, ben iþte Yakup
Çekiverdi beni taþ hamurun içinden
Pek öyle gürültüyle deðil
Bir baþka yapýþkanlýðýn içine
Çekiverdi beni
Göðüsleri pek hoþtu, ipekli bir giysinin altýndaydý onlar
Sonra elleri ve kalçalarý pek hoþtu
Kýllarýn ve bütün oynak yerlerin ölümlere doðru içinde
Bacaklarýyla bir þeyler bir þeyler bir þeyler yapýyordu artýk
Onu ben çok iyi görüyordum. Ama çarþaflar, öyle bir takým kýpýrdanmalar
araya
giriyordu
Engelliyordu bizi
Ter içindeydik. Ellerimden çekiyordu. Ter içindeydik
Beni kurtarmak istiyordu, bir isim gibi Ben’i
Ter içindeydik
Terlerimiz üstümüzde duruyordu, yýkanmýþ yeni kaplar gibiydik
Üstümüzde olgun ve kararsýz su tanecikleri bulunan
Biz Yakup
Biz gözlükten, taþ hamurdan ve beyaz çarþaflardan
Ve biraz hiç çaðrýlmamaktan yapýlmýþ
Kurbaðalara geldik.

III

Kurbaðalara bakmaktan geliyorum
Dedi Yakup, bunu kendine üç kere söyledi
Masalarda oturmuþlardý. Ben oradan geliyorum
Yazý makineleri, kaðýt sesleri
Ben oradan geliyorum.

Önce bir kenarda durdum, hiç kimse beni çaðýrmadý
Sonra bir yer bulup oturdum. Hadi bir sigara iceyim dedim
Olmaz, dedi mubaþir kýliklý kurbaðanýn biri
Belli ki yeni týraþ olmuþtu, bana yakasýndan bir kopça eksik gibi geldi
Öyleyse peki, dedim, ayaða kalktým, þöyle bir duvara dayandým
Bu kez de duvarlarda sanki duvarca bir sözdizimi
Olmaz ki, Yakup!
Peki Yakup ne yapsýn, bu aklýmdan bile geçmedi
Herkesin durduðu bir yere gittim. Ben Yakup
Ya onlar kimdi
Aralarýna aldýlar beni. Artýk ben hiçbir þey göremiyordum
Biri bir þeyler söylüyordu yalnýz, yüksekce bir yere oturmuþ
Onu ben duyuyordum
Duyuyordum, sesi baþýmýn üstünden dünyaya yayýlýyordu
Ve ’Yakup’ sesini ancak anlýyordum. Yakubun ötesinde
Birtakým sözler ediliyordu, onlarý ben anlamýyordum
Anlamýyordum ama, iyi sözler söylemiyorlardý benim için
Sonra bir sey daha vardý anlamadýðým: yani ben neydim ki, ne yapmýþ
olmalýyým
Ben, yani Yakup
Dedim ki kendi kendime, insan ne söylerse söylesin
Ve ne yaparsa yapsýn, öyle deðil mi
Bütün bunlar bir bir kalacaktýr yaþamanýn içinde
Diye düþündüm ya ben
Ben, yani Yakup
Butun gücümle bunu baðýrdým
Ben ki baðýrdým iþte, bütün kurbaðalar bir olup beni dýþarý çýkardýlar
Bir odaya aldýlar beni, ellerime gözbebeklerime
Daha baþka yerlerime de baktýlar
Sonra bilmiyorum ki, kapýyý gösterdiler bana
Ben, Yakup, beni hiç kimse çaðýrmadý
Sokaða çýktým, bir sürü yerlerden geçtim. Þimdi
Hatýrlýyorum da, bir deniz kýyýsýnda azýcýk durabildim
Yosunlar, kumlar, þeytan minareleri
Ve kumlarda katýlaþmýþ kývrýmlar
Baðýrdým, baðýrdým, baðýrdým
Tanrýnýn ayak izleri!
Tanrýnýn ayak izleri!

IV

Kurbaðalara bakmaktan geliyorum. Ben Yakup
Bunu Yakup söyledi
Yýkanmýþ çamaþýrlar duruyordu odamýn penceresinde
Gök iþte bu beyazlýktan azýcýk alýp veriyordu, diyebilirim
Bir kýrlangýç onu kirletmese
Ki onlar o kadar çok siyahtýrlar ki, ben
Onlarý hiç sevmem
Ve demek ki benim odamda hiç kimseler yoktur
Odamýn düþünülmesi halinde bile
Kimseler yoktur
Biri sanki çarþýya çýkmýþtýr sürekli bir biçimde
Ve biraz da çarþýlar
Ve durmadan satýlan o kýrýk dökükler bitmez ki
Bitmesin
Çünkü bir gün bir boy aynasý satýn almak istiyorum ben
Kirli ve eski
Bir at arabasýnýn aynaya doðru büyüyen içinde
Onu ben taþýtmak istiyorum, caddelerin
Ýntiharlara doðru büyüyen içinde
Ben, yani Yakup
Kurbaðalara bakmaktan geliyorum iþte
Açgözlü, mor kurbaðalara
Akþama doðru bir dilim ekmek yiyeceðim belki
Bir bardak da süt içeceðim. Sonra
Bir güzel uyumak istiyorum, bütün gün çok yoruldum
Ben
Gözlükten, taþ hamurdan ve çarþaflardan
Ve biraz hiç çaðrýlmamaktan yapýlmýþ Yakup
Uyumak istiyorum.

Ve sabah bunlarý bir bir kendime anlatacaðým
Yakubun gene bir yokluða doðru büyüyen içinde.
Sosyal Medyada Paylaşın: