BİR OLAY: RUHİ BEY VE

Bir kara parçasý sanýr insan
Düþtü mü baþý derde
Kendini açýk denizlerde.

Þimdi bir kýyý bile deðil
Bir ufuk çizgisi bile deðil
Yalnýzca ölü
Sabaha doðru yaðan karýn altýnda
Kývrýlmýþ kalmýþ
Besbelli tutunmak istemiþ boþluða
Kollarý havada
Sýkmýþ avuçlarýyla bir demet gülü
Yayýlmýþ gövdesine bir gülümseme
Ve çevresine
Taþ binalara, karanlýk pencerelere
Kefeni kardan ve gülden.

Polis arabasý kapýya geldiði zaman
Giyimevlerini, mezecileri, postaneyi geçerek geldiði zaman
Arka sokaklardaki birkaç kiliseyi
Cenaze levazýmatçýlarýný ve
Bin dokuz yüz yirmi sekiz modasýna göre giyinmiþ bir kadýnýn bir anlýk ölüsünü
Geçerek geldiði zaman
Bir kamyon et boþaltýyorken bir kasap dükkanýnýn önünde, tam o zaman
Yüzü sabunlu bir otel müþterisinin elinde traþ makinesiyle
Pencereden sarktýðý zaman.

Polis arabasýný görmeden önce
Her yaný aynalarla çevrili bir meyhanedeydim
Sýrçalarý dökülmüþ aynalarla
Parça parça görüyordum kendimi
Dýþarda kar vardý, kirli kar
Isýnmak için konyak içiyordum
- Isýnmak için mi dedim, tuhaf -
Dýþarda kar vardý
Saat dokuzu on geçiyordu, Balýkpazarý’nýn her günkü sabahý
Yýllardýr hep ayný sabah
Ýri bir kayabalýðýnýn içbükey karný
Ve binlerce, on binlerce kedinin hep birden
Kente hiç uymayan bir yaratýk gibi kýmýldandýðý
O sabah.

Polis arabasý kapýya geldiði zaman
Aynalýpasaj’ýn düðmecileri, gömlekçileri
Yüzükçüleri, bilezikçileri, tuhafiyecileri
Dükkanlarýný açýk unuttuklarý zaman
Ve dükkanlarýn üstündeki heykelciklerin
Bir yas törenine hazýrlanýr gibi
Anlatýmlarýný deðiþtirdikleri zaman
Balýkçýlarýn balýklarýn karþýsýnda en iyi durduklarý zaman
Ayakta çay içtikleri zaman
Mermer masalarýn altýndan yorgun gövdeleriyle
Çýktýklarý zaman serserilerin
Ve Pasaj temizlenmeye ve karlar kürenmeye baþladýðý zaman
Masmavi iki yengeç gibi bakmaya baþladýðý zaman gözleri garson Vasil’in
Tam o zaman.

Polis arabasý kapýya geldiði zaman
Üç kiþi siyah bir otomobilden indiler
Üçü de sivildi, ellerinde çantalarý vardý
Ben meyhanenin penceresindeyim
Ýçerde ve kar içindeydim
Bir demet gül içindeydim
Güle gömülüydüm
Kana.

Polis arabasý gittiði zaman
Demir kapýnýn yanýnda ölü
Gökyüzünü dönemecinin altýnda
Ve yerde býrakmamak ister gibi sözünü
Elinde bir demet gülle
’Gül, gül’ diye acý bir baðýrtýyý uzattýðý güllerle
Ipýslak saçlarýyla buzdan yataðýna uzanmýþ.

(O zaman ýhlamur aðaçlarý kardan görünmezdi. Gözlerim azalýrdý,
gizlenirdim. Babam koyu kahverengi çizmeleriyle karlarý ezer ezer
ezerdi çakýltaþlarýnýn ayaklarýnýn altýnda oynaþtýklarýný duyuncaya
kadar. Annem çatý katýnýn yanýndaki sivri kuleden gözlerini ayýrmazdý,
yeter ki gök kanasýndý beyaz beyaz ve kocaman bir alabalýðýn karný.
Uþaklar bir köþeye sinerlerdi, hiç konuþmazlardý, bir kristal sürahi
rüzgardan ürperir titrerdi. Ýniltiye benzeyen bir ses yayýlýrdý.
Karanlýða yapýþýrdým, bir kapý karanlýðýna, bir duvar karanlýðýna, bir
yokoluþ karanlýðýna. Ölüm çok uzaklardaydý, o zaman çok uzaklardaydý
ölüm.)

Sordu
Karla kaplý kirli bir cümle
Baþýnda kimler vardý?
Bir, emekli postacý Hüseyin
- Çok adres bildiði için adý pezevenge çýkan -
Ýki, cenaze kaldýrýcýsý Adem
- Çýplak kafalý, ön diþleri çürümüþ -
Üç, akordeoncu kadýn
- Hemen hemen hiç konuþmayan, saçlarý oksijele sarartýlmýþ, Bizanslý bir
kehribar taciri gibi þiþman, yaþlý ve kýzoðlankýz -
Ve sonra ötekiler
Üç Horan Kilisesinin kapýcýsý
Çingene çalgýcýlar, bademciler
Lotaryacýlar
Bir iki garson
En geride
Çengelli iðne satan bir kýz çocuðu.

Ve onu kaldýrdýlar, ben gördüm
Ýkinci konyaðýmý içtim bitirdim
Demir Kapýdan çýkardýlar ve gördüm
Morg arabasýna koydular
Kapýsýný ittiler, kapý kapandý
Taraklar, istiridyeler açýldý kapandý
Çiçekler titreþtiler
Bir balýkçý balýk doðradý ve tarttý
Pencereden çekildim.
Günlerdir ilk olarak güldüm, gülümsedim
Yýllardýr ilk olarak
Sanki ilk gözyaþýnýn tarihini buldum, üstünü çizdim.

Ve sordu gene
Ölümle kaplý o kirli cümle:
Siz Ruhi Bey nasýlsýnýz
Ben Ruhi Bey nasýlým
Anladým anladým
Ve þimdi iyi biliyorum artýk nereye.
Sosyal Medyada Paylaşın: