çýktý yataðýndan usulca zehra aldý okul çantasýný sobanýn yanýndan içinde umutlarý yürüdü parmak uçlarýyla kapýya üzerinde incecik bir gecelik
aymamýþtý gün henüz uykudaydý karýn altýnda toprak bile
akþamý düþündü sessizce adýmlarken okulun yolunu eve gelen murtaza amcalarý anasýnýn yüzündeki korkulu telaþý babasýnýn "hadi bize kahve yap" deyiþini
ve gittikten sonra misafirleri tok sesiyle babasýnýn “okula gitmek yok artýk” dediðini sabaha okul çantasýnýn sobada yanacaðýný kýrk bin kaymeyle neler alacaklarýný anasýnýn, gözlerinin içine bakýp döktüðü gözyaþlarýný getirdi aklýna adým adým
nihayet varýnca okula girip bahçeye oturdu duvarýn kenarýndaki bir taþýn üzerinde beklemeye koyuldu ayþe öðretmen gelsin diye o belki bulurdu buna bir çare beklerken üþüdü üþüdükçe çekip çantasýný kendine sarýldý çocuk kokulu düþlerine
sonra devrildi göz kapaklarý yavaþ yavaþ ve býrakýverdi kendini uykunun eþsiz koynuna
sabah gün tene deðince öttü horozlar ve uyandý herkes devam etti zehra bitmeyen uykusuna koynunda düþleri
atilla güler Sosyal Medyada Paylaşın:
Atilla Güler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.