Kalbimin En Doğusunda
Aþkýn kanununu tahsil etmiþtim kalbimin en doðusunda
içimde yaðmur duasýna çýkmýþ birkaç köy
Birkaç köy sular altýnda
Kalbimin doðusu,
her resme güneþ çizen bir çocuktu.
Gam yükünün kervanlarý yürürdü dudaklarýmda
Kavruk ve çatlaktý dudaklarýmýn topraklarý
Ölümün ötesinde bir köy vardý
Orda, uzakta, kalbimin en doðusunda
Þimdi bana yalnýzca
Dertli türkülere duyduðum karþýlýksýz aþk kaldý
Güzel beyaz bir tay doðururdu her sene hafýzam
Yorgundu oysa
Durmadan, durmadan hatýrlamaya koþmaktan.
Kalbimin doðusunda bir yalan dünya vardý.
Okyanuslarý mavi olmayan.
Benim için hayat,
Kalbi kalpazanlýktan kýrk sene yatmýþ çýkmýþ bir adamdý.
Geçmiþim acýyor þimdi, yalnýz benim deðil
Benim ülkemin geçmiþi de acýyor mesela.
Bilirdim oysa ilk badem aðaçlarý çiçek açar baharda.
Bilirdim çiçek satan çingene kýzlarýný
Onlar bütün þimdileri, bütün zamanlara
Bir gül parasýna satardý.
Oðlan kýza bir gül alsa
Bilirdim odur en kýrmýzý zaman.
Adýna aþk diyorlardý
Kalbimin doðusunda bir yalan dünya vardý.
Kim bir þairi kýrsa
Þair gider uzun bir dizeyi kýrar mesela
Bilirim kim dokunsa þiire
Eline bir kýymýk saplanacak.
Bilirim kýrýlmýþ dizeleri tamir etmez zaman
Yorgunum oysa
Durmadan kendime bir tunç ayak aramaktan.
Aþkýn kanununu tahsil etmiþtim kalbimin en doðusunda
Boþ salýncaklar gibi gýcýrdayarak konuþtum karanlýkla
Kediler gibi mýrýldanarak.
Alkolden bir denize býraktým kalbimi
Kýrmýzý bir sandal gibi
Arka sokaklarda sarhoþ konuþtum karanlýkla
Avuçlarýmla konuþtum
Allah büyüktür diyen insanlar gibi.
Kedi dili bisküvilerinin bir pastayla konuþmasý gibi
Yumuþak ve kremalý konuþtum onunla.
Boynumda leylaklar açardý baharda
Mor ve pembe konuþtum karanlýkla
Gece açýlýp gündüz kapanan bir parantezdim
Sözler vardý içimde iþe yaramayan
Sözlerle konuþtum karanlýkla...
Önce söz yoktu kalbimin en doðusunda
Sözler...
Bir yaðlý urgandý acýyý boðmaya yarayan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.