TRENİN PENCERESİNDEN

Senin þehrinden geçerken tren
Dýþarýda gök çýldýrmýþ gibi tipi tufan
Penceremden þehrine bakýyorum karlar arasýndan
Dýþarýda kar yaðýyor içeride yaðmur
Üþüyorum insem kapýna gelsem
Kapýna gelsem soðukta kalmýþ sokak kedisi gibi
Ýçeri alýp ýsýtýr mýsýn yüreðimi bedenimi
Sensizken üþüdü kalbim sarýlýp ýsýtsan beni
Kalp atýþlarýma karýþtý trenin sesi
Senin istasyonunda insem kimseye görünmeden
Kapýný açsam anahtarý alsam her zamanki yerinden
Parmak uçlarýma basýp hiç ses çýkarmadan
Sokulsam yanýna ve üþüyen ayaklarýmý ýsýtsan
Dýþarýda kar yaðýyor ruhum üþüyor sensizlikten
Tren kalkýyor istasyonundan ve ben
Bakýyorum pencereden uzaklaþýrken evin benden
Üþüyor yine yüreðim ve ýsýnmýyor ayaklarým
Dýþarýda tufan tipi kar yaðýyor
Ýçeride yaðmurlar gözlerimden
Ben bakarken yaþadýðýn þehir uzaklaþýyor
Sensiz günlere sabah oluyor yine
Dýþarýda kar aðlýyor beyaz inciler dökerken
Kýrmýzý kandan yakutlar dökülür yanaklarýmdan
Aç kalbini kan gözyaþlarým aþka boyasýn yüreðini

ERAY ÖZGÖR SARIKAYA
31.1.2012

Sosyal Medyada Paylaşın: