KORKULUK
Ben bostan tarlasýnda,tahtadan yapýlmýþ eski bir korkuluk,
Emanete hýyanet etmem hiç,gözüm gece gündüz aralýk.
Yaþlý çýnar aðacýnýn dallarýndan kollarýmý çaktýlar,
Eski ceket, pantolon,samandan saç,baþýma þapka taktýlar.
Bazen saksaðan,bülbül;bazen baykuþ, karga konar bileðime,
Cansýz sanacaklar diye ,ateþ,kor,inme iner yüreðime.
Bazen topraktan yaratýlmýþ,Adem`den kul sanýrým kendimi,
Minareden düþenin,minareden düþen dinlermiþ derdini.
Bazen bir çalý,mor bir diken, kuþkonmaz otu biter yanýmda,
Gecenin sessizliðinde ürker,korkarým yalnýz kalýrýmda.
Gözünü toprak doyursun beþer,görmedin tokluk,
Ne bereket, bolluk,ne kuraklýk gördü bu korkuluk.
Mevsim sonu bozulur bostan,derken sürüler saldýrdýðýnda,
Yýldýzlarý görürüm hep ,baþýmý yukarý kaldýrdýðýmda.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.