Nisan sen’sin! Eylül ben! Ama... Gerçekten! .. ... Sen ilk’sin... Ýlkbahar! Ben son’um...Sonbahar! Aramýzda...öyle, Öyle ki bir engel var... Yaz gibi kuru...kavurucu! Beni yakar! Beni boðar... Sen tomurcuk...sen gonca... Sen çiçeksin...sen Bahar! Sen Bahar’ýn gül’ü! .. Ben mevsimlerin Güz’ü... Ben solan çiçek... Ben yaprak dökümü... Ben Doða’nýn ölümü! ... Nisan sen’sin! Eylül ben! Ama... Gerçekten! .. ... Yaðmur sende yaðarsa... Rahmet’tir! Bende yaðarsa... Ýllet! Hava sende açarsa... Cennet’tir! Bende açarsa... Hayret! Sana ulaþmaya, Ne kadar etsem, çaba... Ne kadar etsem, gayret, Aramýzda yaz var! Ki kuru...kavruk! Deðil mi öyle? .. Hele bir düþün! Hele bir fikret! Yarabbim... Kalmadý bende sabýr, Ümit...akýl... Kalmadý gayret! Sen büyüksün yarabbim... Sen! Bir sebeb hâlket! Sen hallet! .. ... Nisan sen’sin! Eylül ben! Ama... Gerçekten! ... Çok þiir var... Nisan için...Eylül için... Fakat? ..hayalen! Ama bu gerçek! Çünkü...sen Nisan’sýn 29 Çünkü...ben Eylül’üm 26 Sen büyüksün! Ben küçük! Aradaki fark ’3’ Bir...üç...iki... Sen...o...ben... O sana Devlet! O bana Zillet! O bana Ýllet! ..
27.12.2005/08.00
Sosyal Medyada Paylaşın:
kartaltepe Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.