EN ZAYIF ANIMDA
Daha düne kadar sensiz olamam,
Ben senin gölgende varým diyordun.
Sensiz okuyamam ,sensiz yazamam,
Sensiz aklým bile yarým diyordun.
Sen beni en zayýf anýmda vurdun.
Þarapla tütünle açtým arayý,
Bir de sen terk ettin bahtý karayý,
Bir seni düþündüm bir sigarayý,
Demek ki þeytanca bir tuzak kurdun.
Sen beni en zayýf anýmda vurdun.
Bir yandan gönlümün iþret çaðrýsý,
Bir yandan midemin ince sancýsý,
Tetiði vaktinde çektin doðrusu,
Demek ki aylarca pusuda durdun,
Sen beni en zayýf anýmda vurdun.
Övgüye deðerdi oyun takatin,
Alkýþlýk bir roldü her hareketin,
Giderken vicdanýn ve sadakatin,
Lügatçe manasý ne diye sordun,
Sen beni en zayýf anýmda vurdun.
Hayrýný umsan da hain kararýn,
Eyvah’la telafi olmaz zararýn,
Yarama tuz bastý ani firarýn,
Düþerken tuttuðum son dalý kýrdýn.
Sen beni en zayýf anýmda vurdun
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.