Ey insanlýk!
Kendini hiç
Eskimeyecek mi sandýn?
Aynaya baktýðýn yüzün
Solmayacak mý bildin?
Bir zamanlar
Ten sýcaklýðýný alan bedenin
Dünyaya hoþ bakan gözlerin
Þimdi kimsesiz diyarlarda
Neden çaresizler böyle?
Gençlikte attýðýn
O þen kahkahalar
Þimdilerde yerini
Acý zýlgýtlara mý býraktý?
Ve elden ayaktan kesilince mi
Terkedildin
Bu kimsesiz diyarlara
Ey insanlýk!
Bilesin ki
Atýl olan yürek
Son demlerinde
Daha bir baþka burkuluyor
Bu diyarlarda