Biliyor musun annem Ýstemiyorum artýk telefonum çalsýn Alýþkanlýk çünkü Çünkü ben her telefon çaldýðýnda Hala içimden annem diyerek uzanýyorum ahizeye… Ahizede kalbim sýzlýyor Bir damla gözyaþým daðýlýyor gelen sesle… Hiç sen olmuyorsun ki arayan annem…
Isýnamýyorum geceleri annem, Çok üþüyorum… Üstüm açýk kalýyor. Sað olsun ananem ne bulursa örtüyor, Battaniye, yorgan vs. Bilmiyor ki o örttükçe ben daha bir üþüyorum Bilmiyor ki üþütenin senin örtüþlerinden uzak kalmam olduðunu… Üþüyorum annem, ört beni Ört de kýþýn ayazýnda çarþaf olsun beni saran, Yeter ki sen sar annem Ýþte o an ateþ olurum ayazlarda…
Sabahlarý hiç iþe gitmek istemiyorum annem Kapýdan çýkýnca dönüyorum ansýzýn, Elim havada - kalýyorum orada annem… Yoksun ki camda Beni uðurlayan elini göremiyorum ki camda Ben orda kalakalýyorum, elim hala havada… Kalk da, bak da þenlensin kolum annem…
Hani ben yemeði tuzlu severim annem Þimdilerde ise daha bir tuzlu yiyorum yemekleri Kýzýyorlar bana, zararlý diye… Oysa bir tuzu sevdiðim için Birde yokluðun için ekiyorum Ekiyorum da yinede tatlandýramýyorum ki yemeklerimi annem… Sen bir gel, bir daha tuz ekmeyeceðim yemeklerime…
Oysa ne kadarda üzerdim seni Kapýma gelip Hadi yemeðe- yemeðe derdin Ben ise yemeyeceðim… Hadi gel kapýma annem Gel de önüme bile koymadýðým beyaz peyniri Kalýp- kalýp yiyelim senle…
Biliyor musun kendi iþimi kurdum annem Büro tuttuk, döþedik… Hala iþe adapte olamadým annem Her gün bu büroda bir þey eksik diyorum Oysa her þey var Her þeyi istediðimiz gibi aldýk… Diyemiyorum ki annem , Diyemiyorum ki burada annem eksik… O bir gelsin dört elle sarýlacaðým iþime Diyemiyorum annem, sessizce haykýrarak bekliyorum seni…
Ben artýk çay demleyemiyorum annem… Bir türlü olmuyor Ýnadýna yapýyorum çay Ýnadýna kötü oluyor… O senin dükkanda ki elektrikli çaycýdan da aldým Bazen demliyorum- içmiyorum Ablam geliyor 2-3 saatlik çay var diyorum, bayatladý içer misin? Gülüyor Ýçmediðimi biliyor , niye açýk ki diyor Unuttum diyorum… Bazen, saçma gelecek ama gerçek Öylesine açýk býrakýyorum, aðlýyorum Belki gelirsin he annem Diyemiyorum ablama annemden kalma alýþkanlýk açýk oluþu Diyemiyorum annemi bekliyorum Yutkunuyorum yine annem…
Þimdilerde kulaðýmda hep ayný þarký ; Hani sen hastalanmadan 2 gün önceydi Türkcell çalarken dinletten þarký seçiyorduk Bülent Ersoy’dan bir þarký buldum Güldük Anne bunu koyarsam karizma sýfýr olur dedim Sonra baþka þarkýlar bulduk En sonunda boþver karizmayý annem dedim Sonra da senin telefonundan arayýp Defalarca dinledik beraber söyleyerek Þimdi daha iyi anlýyorum annem Ve hep ayný þarkýyý mýrýldanýyorum
"Ayný bedende can gibiyiz Cana can veren kan gibiyiz Yanýp da bitmez köz gibiyiz Biz ayrýlamayýz, biz ayrýlamayýz
Eller ayýrsa bile , yollar ayýrsa bile Yýllar ayýrsa bile , BÝZ AYRILAMAYIZ…"
YANÝ ANNEM Çayýn deminde, Yemeðin tuzunda Telefonun ahizesinde Evin camýnda Odamýn kapýsýnda Kýyafetlerimin uyumunda Sessizliðimin çýnlayan gülüþlerinde Gözyaþlarýmýn yere düþüþünde Kahkahalarýmýn yükseliþinde Her anýmda , her yaþadýðýmda BEN SENÝ ÖZLÜYORUM ANNEM Sosyal Medyada Paylaşın:
aysa Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.