/ Omuzlarýmdan inme Leyla, yaðmuru getiren adamým ben /
Gözyaþlarýnýn huzur veren bir tarafý vardý
Aðlatarak himayene aldýðýn vakitler
Giderken düþürdüðün gözbebeklerini topladým bu gece
Sen yoktun Leyla
Ýki bin on bir eylülüyle küsüz
Sen hala iki bin yedi eylülünde bekle beni
Solgun benizli kokumdan tanýrsýn artýk
Çünkü burada bütün insanlarýn gözleri kýsýktýr
Keþke bir iþaret koysaydýn sararmýþ yapraklarýn üstüne
Veyahut, bir parmak kan sürseydin o eylüle
Oynaþmasýn diye
Elimin bütün ýslaklýðýyla dokundum gözlerime
Yalancý baharlarýn yaðmurlarýna küsüp aðladým mý bilmiyorum
En sevdiðim kuþ kanatsýzdý çünkü
Bir masal ülkesinde yeþil sandukalý ölümler býraktým daðlara
Soylu kavgalarýn akabinde
Leyla ihanetle süzme beni
Sýkýlgan topraklarda nasýrlaþtý yüreðim
Senin unuttuðun daðlardan yankýlanýr þiirlerim
Þair öldüren gülümsemelerinden irkilirim
Þüphesiz hala siyahtýr saçlarýn
Kahveye çalan rengi vardý bakýþlarýnýn
Hala öyle mi ?
Beni vur ! Allah aþkýna ayrýlýkla sýnama Leyla
Çocuk yanýmdan utanýrým, yüzüm kýzarýr
Çoðu kez senin adýný fýsýldadým rüzgara
Kendi adýný unutmuþ çocuklar gibi
Oysa ben turnanýn kanadýnda bir tüy bile deðildim
Kýrdýðým yüreðimdi
Kanatsýz kuþlarýn teleðinden kan damlýyordu
Hiçbir kadýna bakamýyorum Leyla, hepsi senin gibi yürüyor
Senin gibi gülüyor herkes iþte
Gönlüme sapladýðým her býçak darbesinde
Maalesef birkaç tane Leyla ölüyor
Eriþmeden gecenin ikisine
Kül tablasýna kýrmýzý rujlu izmaritler biriktiriyorum
Gece, ihanetin üstünü örtmüyor Leyla
Biz, hiç kimseyiz aslýnda
Donuk suratlara istiflenmiþ kahrolasý bir sevdanýn son duraðýndayýz sadece...
---- aras ----------------
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.