Bela gelince baþa, sevgilim derim taþa Yok, sevdiðim yine yok; ben, maþa oldum maþa On Dört Þubat Geliyor, geliyor On Dört Þubat Her sene tekrar eder, aldýrmaz gözde yaþa.
Varlýðýn ölüm iken, yokluða kurþun sýktým Zaman denilen kuyu, defol ben senden býktým Bak utanmadan sorarým, diðer yarým nerede Sen nerdesin arkadaþ; ben, ben olmaktan çýktým.
Aramýzda duvar var, yollar tolu beyaz kar Sevenleri ayýrmak, sana mý düþtü ey kar Aþk bilmediðin belli, olsan da kelli felli Beden ayrýlýr ancak, ruh ruha yâr olur yâr.
Allý pullu gelin çok, içinde âþýk kalp yok Aþka namzet güzel çok, bunu anlayan kýz yok Ýki gözlerin yeþil, hep uzaklarda bakar Ben bekâr, sen yan bakar; yok, yok senden hayýr yok. Sosyal Medyada Paylaşın:
Selim Temiz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.