Ne Çok Severdim Seni

Benim olsan ne çok severdim seni biliyor musun ?
Masum bir çocuðun küçücük aklýyla,
Allah’a sýmsýký sarýlmak istemesi gibi.
Býrakmayý hiç düþünmeden,
ve düþermeden ellerini bir duada,
hep ayný arzuyla.
Kocaman inancý ve bitmeyen sevgisi
küçük beyaz avuçlarýna,
damla damla dolarken gözyaþlarýyla..

Sana olan sevgim öyle masumdu ki,
hani anlatsam gözlerinin kahve tadýndaki cenneti orta þekerli yaþlarýnla dolar.
Meleklerin narin kanatlarý çabucak ýslanýr, bir daha uçamazlar.
Sabahlarý yanaðýndan hafif bir öpücükle uyandýrmanýn yürekte býraktýðý o hoþ etki gibi,
ve günaydýnla gözünü açtýðýnda ilk gördüðün kiþi olma sevinci.
Ýlkin olamam biliyorum, hayal bunlarýn hepsi.
Ve sonun da olamayacaðým, hayat iþte;
baþkasý büyütecek hayallerimi gözbebeklerinle beraber.
Gözbebeklerin bana baba demeyecek asla.
Oysa içimdeki çocuðun bile anne diyesi var sana.
Sevdiðin ’an, ne’ der sana biliyor musun ?
Anne..

Benim deðilsin,
o yüzden içimdeki çocuk suskun,
diyemeyeceðinden bunlarý sana.
Þu an sadece içinden söylemekle yetiniyor.
Bu yüzden de bi önemi yok bunlarýn aslýnda,
bilemeyeceksin ki nasýlsa.
Cevabým yok benim.
Zaten soran olursa beni,
tanýmýyorum demezsin.
Ama bi arkadaþým diyeceksin iþte
ve hatta önemsiz biri.
Yalnýz, içine kapanýk, gözleri nemli, günleri aðlak,
daha yüzmeyi bile öðrenememiþ hayallerimden bile bahsedeceksin.
Karanlýk gecelerde yalnýzlýktan boðulan
içimdeki korkak çocuðu da anlatacaksýn onlara;
sevdiðini bile söyleyemeyen..
Platonik yaþanan saçma bir ayrýlakla
yetim ve öksüz kalan ayný zamanda.
Dalga geçecekler yetimhane bir yürekteki hep kaybeden tarafta yer aldýðým yaþam savaþlarýyla..

Hep seni kaybetmekten býktým.
Üvey duygularý yazarken satýrlarýma,
yoksul bir sevdadan ders alýp
sevebilme ihtimalinin bile olmayýþýný getiriyorum þimdi aklýma.
Parmaðýnda geleceðe dair kehenat bir yüzük görüyorum.
Birkaç yýl sonra ’baþkasýnýnsýn’ telifi ile uzaktan uzaða da olsa
seni sevme hakkýmý da alacaklar elimden.
Hakimin suçsuz masaya vurduðu suçlu tokmakla beraber,
yüzüme bir yumruk gibi vuracaksýn sertçe..

Sesim çýkmayacak, güçsüz gücüme gidecek sadece.
Masumum diyeceðim yine de
çünkü sana olan sevgim çok masumdu..

Bir iç çekiþ deðil bu,
aðýzdan aðýza dolaþan yalnýz yazýlmýþ bir kader söylemi sadece.
Sen hiç olmayacaksýn alt tarafý,
hep boþ kalacak sol tarafým.
Benim deðilsin,
kaðýdým ýslanýyor gözlerim yüzünden.
Telef olmasýn, akmasýn kalemimden dökülen kömür diye,
kýsýyorum kirpiklerimi.
Aðzýmda iki kelimelik küçük bir isyanla; benim deðilsin.
Oysa benim olsan ne çok severdim seni..

Ahmet Kastancý.
Sosyal Medyada Paylaşın: