S İ Y A H L A L E
_kesildi þakýyan bülbülün sesi
artýk unutulmuþ bestelerde duy figanýmý_
Leyla’nýn gözünde akan sürme, Mecnun’una çekilen mil’im
Aslý’nýn ürkek tebbesümü, Kerem’in kanayan gözyaþýyým
Ferhat’ýn aþk çaðlayaný, Þirin’e kazýlan mezarým
Ben aþklarýn acýsý deðil senin im’lerinim
Babamýn yüreðinde ateþ, annemin bitmeyen duasý
Aðabeyimin sevdasý, kardeþimin kayýp bilyesý
Ablamýn kitaplarýnda unuttuðu kurumuþ bir gülüm
Kerpiç evlerin damlarýna tünemiþ
Umuda uçacak ak güvercinim
Yusuf’un kayýp kuyusu
Yunus’un yorulmayan balýðý
Nuh tufanýna açýlan yelkenim
Döndükçe hâle’ler çizen Mevlana’nýn tennuresiyim
Ben Fatih’in istanbul’da býraktýðý ayaðýndaki toz silsilesiyim
Yine arýyorsan, sevgimi gir zaman tüneline
Bul destanlaþan tarihlerde
Yüzümü görmek alacaksa kederini
Gel yedi daðýn ardýnda ara s i y a h l a l e y i
Aklýna gelmeyen kara topraklara gömdüm bedenimi
Özledinse her zerresi gül açan tenimi
Gözlerimi arýyorsan, gel meleklerin yüzüne býrak buseni
Helallik diliyorsan; bekle mahþer günü, konuþur elbet lâl dilleri
----
Azze
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.