Sessizliğin çığlığı

../

Ölüme uzanan bu sonsuz yolda
Gelmiþ, geçmiþ ve daha gelecek olan nicelerinin,
Haykýrýþlarýdýr bu çýðlýklar.
Dinle!..

Yaþanýlan yýllarýn,
Umarsýzca çiðnenen topraðýn ardý sýra
Yankýlanýr dizeden, þiire, þiirden türküye,
Taþýnýr geçmiþten geleceðe, gelecekten geçmiþe.

Hissedebilmelisin!..
Sonsuzluðun eþsiz ezgilerinin týnýsýný,
Kalbinin ta orta yerinde.

Görebilmelisin!..
Yüzyýllardan süzülen yansýmasýný hayatýn
Ayýn parlak yüzünde.

Yaþamdan ölüme bu ince yolda,
Bir umut ýþýðý arýyorsan eðer
Doðayý gözlemle.

Bak iþte görüyor musun yine sancýlanmýþ bir tohum
Topraðý delmekte.
Yine, yeniden ve tekrar,
Geçmiþi geleceðe taþýyan bir filiz yeþermekte.
Ve o serkeþ hayat kaldýðý yerden çýðlýk çýðlýða ,
Gün be gün sessizce yoluna devam etmekte.

Heidenheim, 29. Ocak 2012
Sosyal Medyada Paylaşın: