Ben Aslında...

Ben aslýnda yalvaramam,
Yalnýzlýðýn rüzgarýna.
Koparýr beni dalýmdan,
Sürükler kumsalýma.

Ben aslýnda dayanamam,
Acý yüklü dünyama.
Boþa gider yüreðim,
Vurur kendini savunmasýzca.

Ben aslýnda alýþamam,
Solmuþ çiçekler gibi solmaya.
Unutulmak istemem, yaþamak isterim
Fani dünyada.

Ben aslýnda yetinemem,
Sade “hoþça kal” la avutulmaya.
Yýlmadým, çünkü;
Deðer vermedim
“Dünyaya”!

Sümeyye Pehlivan..
Sosyal Medyada Paylaşın: