Rezildik

Dünyada býrakýp, fani vücudu,
Sevda sahilinde ne çok gezindik.
Gönül tanýmazken, aþkta hududu,
Duygu seslerinde bir hoþ vezindik.

Kader insan diye, bizi de seçip,
Onu yazan elden badeler içip,
Sevgili uðruna baþtan da geçip,
Ayaklar altýnda az mý ezildik.

Ne kadar zulmetse, o kadar narin,
Tümünü de aldý ettiðim karin,
Nazýnda oynarken, sevgili yârin,
Bazen bezdirdikse, bazen bezildik.

Gays iken mecnuna döndüðüm çölün,
Eþsiz turna gibi yüzdüðüm gölün,
Dört mevsim solmayan, bir eþsiz gülün,
Bülbülü olduk ta, daldan tez indik.

Müebbet olmuþsam ben bu sevgiye,
Þikâyetim yok ki, kýzmak ne diye?
Kahrý da lütufken, cana hediye,
Akýllara sýðmaz, sýrlar sezindik.

Noktanýn çoðalmýþ hecelerinde,
Gün batmýþ, ay doðmuþ gecelerinde,
Yýldýzlý semanýn yücelerinde,
Canlarla bir olup, bizde gezildik.

Yaralý tenhada bir dost bulduysa,
Gönül testisine meyler dolduysa,
Aþk geleli dertler, derman olduysa,
Ne fark eder; mutlu, ya da rezildik.

28.01.2012…Mustafa Yaralý


Sosyal Medyada Paylaşın: