*Oku ey mümin Hakka eren kul kimdir?
*Hak yolunda çekilen cezalar ne elimdir
Eskiden Baðdat’ta yüce bir kiþi
Hüseyin Mansur denen, devrin ermiþi,
Allah yolundaydý gece, gündüzü
Rabbine niyazda doðruydu özü,
Tanýdýk bir hallacýn dükkana girdi
Dükkan sahibini iþe gönderdi,
Dükkancý dönünce kendi iþine:
“Ya Hüseyin engel oldun iþime,
Senin iþin için pamuklar kaldý,
Bu gün boþa geçti iþim aksadý”
Mansur ahbabýnýn derdini duydu
Pamuk yýðýnýna parmaðý koydu,
Dükkanda pamuklar tel tel ayrýldý,
Çekirdekler bir kenara yýðýldý,
Bu keramet tüm Baðdat’ta duyuldu,
Halkça adý, hallaç Mansur koyuldu,
Günde dört yüz rekat namaz kýlardý
Düþünür düþünür sonra aðlardý,
“Hallaç’ý Mansur’um yüce Allah’ým
Sensiz geçen aným, ne olur halim?”
Diyerek niyaza devam ederdi
Allah’ýn dostuydu, sohbet ederdi,
Kerameti çoktu her iþi yapar
Sevgilisi Haktý, O, Hakka tapar,
Gerçeði bulmuþtu, Hakka ermiþti
Vecd ile baðýrýp, “Enelhak” dedi,
Bu sözün anlamý Hak benim, demek
Olur mu kullara Hakka benzemek?
Mânâdan habersiz mürþit aklýyla
Yediden yetmiþe Baðdat halkýyla,
Dediler Hallaç’a: “Hak,benim”deme
Bu sözlerin ile isyan eyleme,
Dedi ki: “Hak odur yoktur gayrýsý,
Enelhak enelhak” bütün çaðrýsý,
Gönül ehli artýk onu terk etti
Mürþitler yanýnda ermiþlik bitti,
Ona divanedir deyip geçtiler
Dergahýndan el eteðin çektiler,
Ýnkârcýlar ise ayaklandýlar
Hallaç’a her türlü küfür yaptýlar,
Halifeye baþvurup karar aldýlar,
Asýlmak üzere ferman yazdýlar,
Halife bir yýl için zindana attý,
Yýl sonu gelince asýlacaktý,
Zindanda ayaklar zincirle baðlý
Hak için yanýyor, yüreði daðlý,
Yine de bin rekat namaz kýlýyor
Sordular: “Hak sensen namaz n’oluyor?”
Dedi ki, “Enelhak Hakka geliriz,
Cananýn kadrini bizler biliriz,
Eliyle duvarý iþaret etti
Gösterdiði yerden duvar delindi,
Mahpuslara dedi: “Çýkýn buradan,
Seyredin beni ki, neyler yaratan?
Ýlahî tecelli emir böyledir,
Enelhak enelhak odur söyletir”
Halk duydukça bunu azgýnlaþýyor
Fitne çoðalýyor, baský artýyor,
Asýlacak meydan hazýrlanýyor
Yediden yetmiþe halk toplanýyor,
Eller kelepçeli Mansur geliyor
Halk taþa tutuyor, cefa ediyor,
Kanlar içerisinde Mansur yürüyor
Kendine atýlan bir gül görüyor,
Derinden inledi gül dokununca
Þunu söylemiþti sual sorunca:
Taþ atanlar halden bilmez takýmý
Gül atan bizdendi aldý aklýmý,
Taþlarýn altýnda ortaya geldi
Bir aðaç üstünde eller kesildi,
Kanlý bilekleri yüzüne sürdü
Önünde daraðacý bakýndý, güldü
Kollarý, bacaklarý bir bir kestiler
Bu Hak aþýðýný kütük ettiler,
Dilini kesmeden izin istedi,
En son sözlerini þöyle söyledi:
“Ya Rabbi senin yoluna caným gidiyor
Sanma ki, sevdiðin sitem ediyor,
Bin göz, bin el feda senin yoluna
Son sözüm þudur ki, kabul oluna:
Bana bu iþkenceyi reva görenler
Dilerim katýnda rahmet göreler,
Gözüm oyup, elim kesen kullarý,
Baþýmý gövdemden ayýranlarý,
Aþkýmýz hürmetine onlarý affet,
Son arzum bunlara sen maðfiret et,”
Diyerek aðladý, içini çekti,
Cellatlar bu anda dilini kesti,
Bir kýlýç vurulup baþý kesildi
Gövdesi meydanda ipe çekildi,
Sonradan ateþte ceset yakýldý
Külleri Dicle’ye nehre atýldý,
Böylece Baðdat’lý hýncýný aldý
Bir âþýk yanýnca fitne kapandý,
Hallaç’ý Mansur ki, Hakka kavuþtu
Vecd ile söylenen “Enelhak” suçtu,
O öyle bir âþk ki kimse anlamaz
Onu madde ehlinin aklý kavramaz,
Ya Rabbi âþkýn ile doldur bizleri
Mânâ âlemine açta gözleri.
H.Ýbrahim SAKARYA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.