Ben senin çocuk gibi saf saf bakan gözlerini sevdim. Böyle kocaman kocaman. Tanıyamazdım seni, Onca yılın yaşanmışlığını nerden çözebilirdim ki. Nasıl silebilirdim ki ruhunu göz göz eden lekeleri. Çok zor 21. y.y. da arınmak. Ben seni hiç tanımadım ki adam... Bilemem ki kaç duraktan geçtiğini, Ya da sayamadım eline yüzüne bulaşan görünmez çamur izlerini. Hayat sana napmış be adam... Neden yüzündeki bu anlamsız acı. Hiç durmadan konuş istedim, Günlerce,gecelerce konuş istedim. Şimdi sen yeni yollarda ve duraklarda dolanırken. Bi daha sana bakmama ihtimaliyle vazgeçiyorum. Ürktüğün sevgimi defalarca yanıma aldım. Kocaman çocuk gözlerin bende emanet.
Sosyal Medyada Paylaşın:
firdevs-i Åiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.