Bugün kar yaðdý Ýstanbul’da
Sen yoktun yanýmda üþüdü yüreðim acýyla
Ekmeðimi paylaþtým pencereme konan kumrularla
Gözyaþlarýmý tutamadým aðladým yalnýzlýðýmla...
Tüm Þehri beyazlar süsledi
Buluþtuðumuz rýhtýmda yýllarýmýz ölümsüzleþti
Kimsesizler mezarlýðýna gömdüm artýk sevgini
Mavi ufuklara baktým aðladým yavan gençliðimi
Kýrýlganlýklarýmý yaþanmýþlarýmla ýslattým
Yýldýzlara söyledim þarkýmýzý maziyi yâd ettim
Dört bir yanýmý sardý anýlar, düðümlendi boðazým
Sessizce gittin benden aðladým hüzünlerle vedalaþtým
Yalancý bahara aldandým yel esti gönlüme
Bazen hayat güldü, bazen tufan vurdu düþlerime
Ayrýlýk düþünmezken biçare kaldým hicranlar içinde
Saçlarýma aklar yaðdý aðladým sensiz geçen senelerime...