Doðuþundan beridir sakladýðý Tanrýnýn bir emaneti vardý. Yataða düþtü, Üçüncü gün akþam üstü, geri verdi güler yüzlü. - Kalsýn bende temelli, diye aðlar bazýlarý. - ’Piþirdiðim aþla, baðladýðým baþla gideyim, Üç gün yatak, Dördünde toprak olsun yerim! ’, derdi. Geleni gideni yokkken gençliðinde bile, Akþamlarý gizli gizli, bilinmez Kimi gözlerdi?
Tanrýnýn sevgili kuluymuþ, Muhtaç olmadan öldü. Ama gözleri yine kapýdaydý, Belliydi birini beklediði. Son sözü bir kadýn ismi oldu, hiç duymadýðým. Lakin anlaþýlamadý gitti, söylemek istediði.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Behçet Necatigil Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.