SESSİZ SENFONİ

Ellerin vardý, sýcak ve masum.
Ellerin, hayal gibi, düþ gibi...
O zaman talihime yardý ellerin.
Beyaz bir gecede, iki kuþ gibi,
Omzuma nasýl da konardý ellerin?..

Hangi rüzgarlarda þimdi kim bilir?
O deðirmen altý, o zümrüt koru,
Ýlk dörtlü yoncayý bulduðumuz yer,
Ya o çapkýn çapkýn kestanecikler!...
Hani bir yerleri çimdiklenir hafifçe,
Kanardý ellerin!
Mendilimi sarardým üstüne,
Avcumda sahici bir hasta gibi
Ýncecik incecik yanardý ellerin!

Bazan kýzar hýrçýnlaþýrdý birden;
Ruhumu kaldýrýr, kaldýrýr boþlukta,
Oysa bilmez miyim atamazdý!
Geceler sonsuzdu, geceler derin;
Bir þeyler düþünür anlatamazdý
Kahrýndan kaskatý donardý ellerin!

Ýnsan, soyununca hissediyor,
Gittikçe katýlaþtýðýný yerin!..
Tanýdýk bir film geçiyordu gözlerimden,
Gel gör ki, en güzel yerinde,
Ansýzýn kopardý ellerin!

Sonra, dört yabancý el,
Dört yorgun omuz,
Mezat kapýsýnda bir kuþluk vakti,
Çekince ipini mesafelerin;
Ayak uçlarýma yýðýldý sonsuz!..
Bir tünel gerindi sefil, kapkara!
Bir yokluk hýçkýra hýçkýra güldü!
Büyüdü göz çukurlarý kýrýk heykellerin!
Böyle bilmediðim uzak yollara,
Beni býrakmasa ne vardý ellerin!

Romanýmýz, ne kadar güzel baþlamýþtý,
Ve iþte böyle sonu!..
Þimdi, ýþýklar sýð,
Gölgeler derin...
Mor sarmaþýklarla örtük balkonu,
Kafur kokusundan, od aðacýndan,
Dört arþýn geceye sardý ellerin…
Sosyal Medyada Paylaşın: