Marine Yalnızlıklar

“Kaç iklim giydi tenine ayazý
Ellerimden kayarken ellerin…”

Ekledim;
Uç uca grift sevdalarý
Lokman kâr eylemez
Yol bekleyen gözlerim
Dönenmek bir aðacýn
Derin gölgelerinde
Ýz sürmek zamana
Keþkeleri…


Saçlarý dondu serçelerin
Son nefeslere tutunuyorlar
Bir oda dolusu kokun saklý
Yüreðime takýlý izlerdeyim
Ölene kadar…


Soðuk yorgan;
Esintisi geliyor teninin
Zifaf gecelerime
Üryan…


Soyun geceye…
Teri puslu bir lambanýn
Sönük alevinde seviþ
Ýki dirhem yalnýzlýk
Saralým son nefeslere
Sýcacýk…


Ve…
Marine edelim
Yaþanmamýþ saydýðýn
Dünden kalan aþklarý


“Dili mahkum bir geceye
Sarýyorum günde saklý nazlarý”


Bilemedim!
Duvarlarla halvetliðim
Çok oldu sensiz gecelerde
Üstüme örtülü yalnýzlýklar
Acý doðdu þiirler
Kývranýrken…


Son geçiþlerini süsle hiç olmazsa
Avunayým dallarýnda kimsesiz…

Bir elmayý marine et dudaðýndan
Yalnýz kalbime…

27.01.2012



Sosyal Medyada Paylaşın: