Caddeye bakan zemin kat penceremde,
Arkasý karanlýk sen karþýmda bakýþlarýnla,
Sana gidip geliyordu kararsýz düþüncelerim,
Ne zaman görmüþ nerede tanýmýþtým seni.
Donmuþ kalmýþ penceremin camýný týkladým,
Iþýðý yaktým orada hala dik bakýþlarýna,
Dýþarýya sana hýzlý adýmlarýmla gidiyordum,
Önde sen arkada ben onda ben bende o.
Dur diyemiyorum heyecaným dorukta yürüyoruz,
Sarý kýz meydanýna kordona kadar arkanda,
Akçay belki bana gülecekti bu kýzla,
Akþamýn sabahlama hayaliyle birden yitiyor.
Þaþkýn kalmýþtým yapayalnýz insanlar arasýnda,
Bir biriyle arkadaþ sevgili hatta kavgalýlar,
Yalnýz oraya buraya deli âþýklar gibi,
Telaþ panik bir yukarýya aþaðýya gitmiþtim.
Evime pencereme koltuðuma durduðum yerde,
Dalmýþým maziye ýþýldayan sen yine orada,
Bana doðru bakýyor dalgýn ve kararsýz,
Camý týklýyorum gel arzularýma gem vurma.
Ben Serap’ta görüyordum seni yoksun yine…
Sami Arlan..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.