Düşsel Sevi'ye (IV)

Sen benden üþüyüp
Benden gidince
Takýntýlý hüzünler ekiyorum
Zihnimde býraktýðýn boþluða
Tohumlarý iðne ucu gibi
Batýyor topraðýma


Çizdiðim çemberin
Eðrisinden tutunuyorum
Yokluðunda


Bozuk paralar gibi deðersiz
Kendimi
Ýçten sürgülüyorum


SIRF BU YÜZDEN, G Ý T - M E . . .


Soluðumdan eksilmesin
Seni idealize ettiðim görüntülerin


Sen gidince
Eðreti duruyor odamda

KÝMSESÝZLÝÐÝM...
Sosyal Medyada Paylaşın: