Ah Aralýk!.. En çok seni severdim kaybana,
Çünkü, en sevdiðim beyazý getirdin bana.
Nereden bilebilirdim ki, bir gününde...
Bir gününün tam ortasýnda ki bir saatte,
Yeni filizler yeþertmeye çýrpýnan yüreðimi,
Siyahlara büründüreceðini...
Ýlk kurþun!.. Oy Aralýk, sendelettin ya beni.
Hayatým boyunca gözyaþýma sebep sayacaðým seni,
Kýrdýn kolumu kanadýmý, kanattýn içimdeki beni,
Attýn yeniden yalnýzlýðýn kör karanlýðýna...
Halbuki ümittin yaþamýn ýþýðýna,
Yüreðimin çýðlýðýna.
Kinin diðerlerinden az olan günlerinden mi...
Bu ikinci kurþun da senden mi...
Baþým dönüyor... gözlerim kararýyor... yok hiç halim.
Demek ki böyle ölünüyormuþ balým...
Bir gün görünürse sana hayalim,
Kulak ver, dinle sesini rüzgarýn...
Fýsýldayacak sana... "seni sevdiðimi bebeðim".
Artýk duymuyorum yaþamýn sesini, bitti zaman.
Son kurþun için, al götür beni Haziran...
__sevda yürekli çocuk__
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
abim... canım abim öğretmenin vedası... yağmur... kuş kanadı... beyaz atlı prens... gökyüzü... gökyüzü... ay yıldızlı uçurtma... şehit çocuk...