duvarda, solgun ýþýklarla oynaþmada bir örümcek ve düþüncelerim ince bir týðla örüyor aðýný, sessizce gün batýyor.
kara battaniyeli bir ölü yürüyor sonra kireç döküntüleri ne kadar da benziyor ona, öldürülmüþ bir arkadaþýnýn fenerini tutuyor, içli bir madenci þarkýsýyla
geçerken þehrin dikenli telleri arasýndan.
limanda yük boþaltýyordu kardeþi dünya geniþ pergeliyle yer açýyordu, onunla koþanlarýn kalbinde ve bir gül aðacýnýn tomurcuðunda yeniden açýyordu.
sessizce gün batýyor, bir aþk bitiyordu bir aþk daðýlmýþ bir gerdanlýk gibi.
sakallarým uzuyor, bir yara bir yara durmadan ýslýyordu kendini ben de çekiyordum derin aðlardan çekiyordum gölgemi.
sevmiyordum artýk ne sis çanýný ne dað lalesini
günlerim deðiyordu ateþten bir dolunaya.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Behçet Aysan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.