DAĞILAN GÜL

ne söylersen söyle bu aþk ikimizindi
ikimizindi bir zamanlar ayný gökyüzü
bir samanýn tutuþmasý gibi olan þey
biraz erzurumdu biraz rize biraz mardin
geniþ, dingin, sürekli bir yurt gibi

ne söylersen söyle rüzgardýr duyan
düþleri çaðýran iri siyah gözleriyle
ve yanýbaþýmýzda mutlu kalan ne var ki
belki bir kuþ akþamýn ölü aðzýndaki
sadece güldür daðýlmýþ ayaklanmaya

ne söylersen söyle ruhum baðýrýyor
acý içinde baðýrýyor giden her þeye
uzak kapýlarýn ses verip çaðýrmadýðý
mutsuzluk deðil mi biraz da þarkýdýr
üzgün, kýrýk, iri bir gül gibi kanayan

ne söylersen söyle bir gün yiteceðiz
çam seli halinde kalabalýk bir orman
alýp götürecek bizi kuytu ölümlere
yaþamanýn anlamýný sorsam da söyleme
konuþtukça bir gemi açýlýyor kýyýdan.
Sosyal Medyada Paylaşın: