TÜRKÜLER DOLUSU

Kirazýn derisinin altýnda kiraz
Narýn içinde nar
Benim yüreðimde boylu boyunca
Memleketim var
Canýma ciðerime dek iþlemiþ
Canýma ciðerime
Sapýna kadar.
Elma dalýndan uzaða düþmez
Ne yana gitsem nafile.
Memleketin hali gözümden gitmez
Binbir yerimden baðlanmýþým
Bundan ötesine aklým ermez.

Yerliyim yerli olmasýna
ilmik ilmik, damar damar
Yerliyim.
Bir dilim Trabzon peyniri
Bir avuç tiftik
Bir çimdik çavdar
Bir tutam þile bezi gibi
Diþimden týrnaðýma kadar
Ressamým.
Yurdumun taþýndan topraðýndan þurup gelir nakýþlarým
Taþýma topraðýma toz konduranýn
Alnýný karýþlarým
Þairim þair olmasýna
Caným kurban þiirin gerçeðine hasýna
içerisine insan kokusu sinmiþ mýsralara vurgunum
Býçak gibi kemiðe dayansýn yeter
Eðri büðrü , kör topal kabulum
Þairim
Zifiri karanlýkta gelse þiirin hasý
Ayak seslerinden tanýrým
Ne zaman bir köy türküsü duysam
Þairliðimden utanýrým
Þairim
Þiirin gerçeðini köy türkülerimizde bulmuþum
Türkülerle yunmuþ yýkanmýþ dilim
Onlarla aðlamýþ, onlarla gülmüþüm

Hey hey, yine de hey hey
Salýnsýn türküler bir uçtan bir uca
Evelallah hepsinde varým
Onlar kadar sahici
Onlar kadar gerçek
insancasýna, erkekçesine
’Bana bir bardak su’ dercesine
Bir türkü söylemeden gidersem yanarým.

Ah bu türküler
Türkülerimiz
Ana sütü gibi candan
Ana sütü gibi temiz
Türkülerde tüter dað dað, yayla yayla
Köyümüz, köylümüz, memleketimiz.
Ah bu türküler,
Köy türküleri
Dilimizin tuzu biberi
Memleket ahvalini onlardan sor
Kitaplarda deðil, türkülerde ara Yemen’i
Öleni, kalaný, gidip gelmeyeni...
Ben türkülerden aldým haberi.

Ah bu türküler, köy türküleri
Mis gibi insan kokar, mis gibi toprak
Hilesiz hurdasýz, çýrýlçýplak
Diþisi diþi, erkeði erkek
Kaþý kaþ, gözü göz, yarasý yara
Býçaðý býçak .
Ah bu türküler köy türküleri
Karanlýk kuyularda açýlmýþ çiçekler gibi
Kiminin reyhasýndan geçilmez
Kimi zehir, kimi zemberek gibi.

Ah bu türküler, köy türküleri
Olgun bir karpuz gibi yarýrýlýr içim
Kan damlar ucundan, murekkep deðil
iþte söz, iþte ses, iþte biçim:
’Uzun kavak gýcým gýcým gýcýlar’
iliklerine kadar iþlemiþ sýzý
Artýk iflah olmaz kavak aðacý
Bu türkünün yüreðinde sancý var.

Ah bu türküler, köy türküleri
Ne düzeni belli, ne yazaný
Altlarýnda imza yok ama
içlerinde yürek var
Cennet misali seviþen
Cehennemler gibi dövüþen
Bir çocuk gibi gülüp
Maðaralar gibi inleyen
Nasýl unutur nasýl
Ömrunde bir kez olsun
Halk türküsü dinleyen...
Sosyal Medyada Paylaşın: