Ýçimde bir ben var biliyorum Sezemediðim bir yerlerde ama Sesi kulaðýmda çýnlýyor duyuyorum Ta derinden... Sessizliðimde doðuyor hissediyorum Konuþuyoruz saatlerce dertleþiyoruz Kendi aptallýðýma yanýyorum Gün be gün... Umut iklimimde ýþýklar yanýp sönerken Hey kendine gel sersem mahluk! diyorum, Hayatýn son demine doðru giderken Dönüþü yokmu bunun demeden...
Aralýk 1997 - Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
myyildiz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.