ne ben hayatý sevebildim
nede hayat beni sevdi!
ne ben çekip gidebildim
ne de hayat benden vaz gecti!
ne ben hayatý anladým
nede hayat beni anladý!
ben vuslat’ýn anlamýný dahi bilmiyordum…
ögrendim… þimdi biliyorum… fakat: keþke bilmeseydim... diyorum
çünkü vuslat benden uzak
çünkü vuslat beni görmüyor
çünkü vuslat deðer vermiyor
çünkü vuslat beni sevmiyor…yinede: “canýn saðolsun“... diyorum
ve þimdi hayata daha fazla kýzýyorum
öyle ya
ne ben hayatý sevebildim
nede hayat beni sevdi.
beni kimmi sevdi?
beni bir BABAM
birde AYRILIK sevdi…
sevildim... lakin elime ne geçti?
birine yalvardým
GiTME, KAL; BENÝ BANA BIRAKMA dedim…o yinede gitti
birine yalvardým
VAR GÝT, DÜÞ YAKAMDAN ARTIK dedim…o inadýna sevdi
diyorumya...
ne ben hayatý sevebildim
nede hayat beni sevdi
beni bir BABAM
birde AYRILIK sevdi…
not:
maksat hayatý bir kalemde silmek deðil,
maksat bir kalem ile -lisanýmýzýn yettiðince- yaþananlarý ve o anki hisleri ve duygularý bir kaðýda “karalayýp” hem geçmiþin altýna bir çizik çekmek, hemde yeni bir sayfa açmak.
yazan kalemden zarar gelmez…
14.11.2011 - saat 04:36 _Gülhan Çabucak _“Avþar Babam Benim” _