Dýþýmdaki yabancýya içimdeki beni sordum. O umarsýz yalancýyý gerçek dostum sanýyordum. Çýkmaz sokaklara girdim, hep boþ iþlerle yoruldum. Kalbimi daðlayan yangýn, ben ise ortada kordum.
Tam cevabý buldum derken yine boþlukta kayboldum. Aydýnlýklarý beklerken karanlýklarda boðuldum. Ýnce bir ýþýk sezsem de takip etmekten yoruldum. Belki farkýna varmadan saatimi hiçe kurdum.
Ümitlerim kaybolmadý, gönül sazým hiç susmadý Adýmlarým aksak ama, yorgun gövdem yýkýlmadý. Bir kandilin ýþýðýnda seher vakti Seni buldum. Ne zaman ki Sana vardým, içimdeki beni buldum. Ben huzuru bende deðil, ben huzuru Sende buldum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ytulin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.