BEN Mİ ? EVET

ben mi? evet...
bir gün çýkýp gideceðim kapýlarý, evleri, dergileri, hüzünler býrakarak...
bir çiçek merhaba diyecek...
hoþgeldin diyecek dað...
orman gülümseyecek...
anýmsayýþlarýn, bekleyiþlerin, ümitlerin ya da ümitsizliklerin
hýrslarýn, yarýþlarýn, tasalarýn kalktýðý yerde
tam anlatýnýn, salt anlatýnýn kaldýðý yerde baþlayacak þiir...
hiç kimseye seslenmeyen, kendi kendine yeten sadece...
kendi mantýðý; kendi güzelliði içinde tutarlý...
ama halkýn yaþantýsý girecektir oraya, çünkü yaþayan büyük
bir þeydir halk...
deniz ve ufuk girecek, karýnca yuvalarý, gökyüzü, kozalaklar
ve kopuk ve artýk hasetsiz bir aþk...
yani seviþmek denizle, koþulsuz, önyargýsýz, hesapsýz...
yani uzanmak ve düþünmek binlerce yýl..
doðan, ölen ve yaþayan þeyleri...
doðumu, ölümü ve yaþamayý
yani dingin ve büyük olan herþeyi anlatmak...
ben mi?evet. çýkýp gideceðim bir gün...
tasasýz, gözyaþsýz, geride birþey býrakmadan ve birþey beklemeden
ilerde...
sadece yaðmur sularýndan pýrýl pýrýl bir yürek
artýk kendi kendinin anlamý ve nedeni olan bir yürekle...
Sosyal Medyada Paylaşın: