YENİDEN HÜZÜNLE

Ýþte yine can sýkýntýsý
bana bir þiir yazdýracak.
Týrnaklarým uzamýþ,
Ýçimde yaralý bir aþk.

Ýçimde yaralý bir aþk
ve birkaç piyes ölüsü,
birkaç gözyaþý kýrýntýsý,
intihar gelgiti birkaç.

Sýrtüstü uzandým dünyaya,
odamýn ampülüne bakýyordum,
ampulün baðlý olduðu borunun
tavanda kývrýlýþýna.

Tavanda kývrýlýþýna
birkaç damla gözyaþýnýn
birkaç damla tentürdiyot,
kalbim aðrýyordu, bir yaz-
günü düþtüm sokaklara,
karanlýk sokaklara düþtüm,
bir yaz gecesiydi galiba,
ürpererek indikçe bayýrlardan,
kimsesiz ve boþ alanlara,
çaresiz, bomboþ bir cesettim,
bir suyla dolu bir kova
olarak kalmýþým dünyada.
Herkes kim bilir nerdedir-
þimdi? sevgilim...Kim bilir-
nerdesin?
Kalbim -ki bir gün durur-
var mýydý acaba?
Ölümü ve tuzlu
fýstýklarý unutmadým,
bayat tuzlu fýstýklarý.
Sarhoþlar kusardý bir de
ben varken orda. Dünya’da.
1965 yýlýnda.
Bir savaþ ve hüzün korkusuyla
kahvelere dolardý insanlar
Sevgilim! Sevgilim!
"Kanayan yerim benim"
çürük yumurta, bayat pastýrma
ve
bamya yenilen bir lokantada
mareþal fevzi çakmak, koca yusuf
dünya güzeli fatma
dostumdular.
Ben o þehirde yalnýzdým
bunu kimseler bilemez
gidip gidip rýhtýma
dururdum.
Kör bir dilenci vardý, o da-
dostumdu, beni-
evlendirmek isterdi kýzýyla.
Ben içimde bir acýyla
boyna bir resim yapardým.
Sarý kurdeleli kýzlara-
hikayeler anlatýrdým hatta
uzak dünyalar ve
albert aynþtayn hakkýnda.
Onlar
uzun uzun susarlardý.
Güzelim kýzlari Hürriyet-
gaztesi okurlardý
Ses ve Hafta.

Her þey o kadar birbirinin
aynýydý, hayat-
akýp gidiyordu sýkýntýyla.
Domino taþlarýna ve
bir nehrin akýþýna benzeyen
cesur ve genç hayat. Akýp giden.
Kitapçý vitrinlerini
ve
alanlarý hýzla eskiten-
hayat, bazen-
beni heyecanlandýrýrdý.
Yaðmurlu, ýhlamur aðaçlý bir yolda
kocaman, eflatun, bir güneþ
týkanýrdý gýrtlaðýma
onu karnýma sokardým.
Güneþi, göðsüme ve karnýma.
Akþam-
beni bulurdu bir koyda.
Kýrlara doðru
koþardým bir baðýrtýyla.
Az önce ýslanmýþ kýrlara,
serin ve bereketli,
her zaman baðýþlayan,
o taze, ve hüzün-
anasý kýrlara...

Sevgilim! Sevgilim
Gece-
yürüyor,
Dünya-
yürüyor ordularla.
Kitaplarla ve matbaacý-
çýraklarýyla. Ýçimde-
bir dað çeþmesi akýyor...
Sabah oldu oluyor anýnda-
eski, külüstür, kömür-
yüklü sarý bir kamyonla
yanýnda durmuþtuk, orman-
battaniyeliydi hala.
Bir hastane odasýnda-
sabaha karþý, yaralý-
bir onbaþý gibi uyuyordu.
Sabaha-
karþý bir hastane odasýnda-
aklýma çanlar geliyor.
Bir adam-
kesik çocuk baþlarý satýyor.
Yeniden
hüzünle baþlýyorum bir
romana...
Sosyal Medyada Paylaşın: