SON KALBİM

Yirmidokuz kalbim var þu dünyada
Her seneye bir kalp verilirse tabi

Daha dogar dogmaz birini anneme verdim.
Bir diger kalbim ise babamda kaldý...

Yirmiyedi tane daha vardý çoktu yani:

Birgün geldi kalbimin birini babamdan alýp,
Diger babama verdim...

Yýllar geçti çok yorgundum,
Biranlýk dalgýnlýkla bir parçam gitti.
Ve ben kalbimin birini topraga verdim,
Soguk bir kasýmdý o zaman...

Seneye kalmadan sevgi dedikleri,
Duyguyla tanýþtým !
Yanlýþ tanýmýþým!!
Ama çok geçti bir kalbim daha gitti...

Yanlýz ben dünya’nýn sadece kadýnlara verilen;
Sadece onlarýn isimlerinin önüne konulan,
Adýna anne denilen kiþi olmuþtum.
Kalbimi birdaha almamaksýzýn ona verdim...

Geçen yýllar birbirini kovalarken,
Yelkovanla akrep benimle yarýþýyordu,
Hasret ve Özlem’de onlardan geride kalmýyordu.
Kalbim dayanamadý ona gitti...

Hiç unutmam soguk bir kýþtý: ÝSTANBUL’DA
Yollar kapalý fakat annem hastaydý;
Ne soguk nede yollar beni alýkoyamazdý,
Gittim!
Bembeyaz karlar kirlenmiþ al renge boyanmýþtý!
Al renkli kanlar içine gömdüm ,
Bu seferde kalbimi...

Acýnýn bitip yerini mutluluða býraktýgý yýllarda,
Özlem’le Hasret’in yerini dolduran,
Minik minik elleriyle bana sarýlan;

Aç karnýný doyurmak için gelen,
Bir Atmaca gibi sarýlmýþtým avýma!
Almamak üzere birtanede ona býraktým...

Herþey çok güzeldi
Bana lazým olan þöyle:
Nazlý cilveli biþeydi,
Onuda buldum tabi.
Atalarýmýz derlerya:
Kýzlar bugdaya erkeklerse arpaya benzer.
Öyleymiþ gerçektende,
Ýþveli ve edalý bir þekilde çaldý kalbimi...

Dogumumdan onseneye kadar,
Bilemedim hayatý...

Sonraki beþsene ise kendimi toplayýp;
Daglarda bir çiçek olmaya çalýþmakla geçti,
Kardelen misali...

Geriye kalan kalplarim çok azaldý:
Birazýnýda yýllar aldý,
Yaklaþýk dört kadarýný...

Þimdi geride kalan kalplarimi toplayýn

Not: Bu son kalbimide degerli eþime miras býrakýyorum

Ýmza: GöZyAþI



Sosyal Medyada Paylaşın: