Uçurum...

Hayat bir uçurum zamandan,derin bir kuyu
Bir melek atar seni oraya,
Bir diðeri hazýrlamasýnda son uykuyu!..
Gördüklerin göçmen kuþlar
Sen düþerken onlar senden uzaklaþýrlar..
Tutunmak istersin de rüzgar sona doðru eser
An gelir ki kalmak düþmekten beter!.
Manzarasý hoþ gelir ama kanun böyle,’yer çekimi’
Kuþlarla akýbeti aynýdýr hayatýn son betimi...

Girizgahýnda öðrenirsin düþerken uçurumu
Geçmiþin hayatýnýn,olur bir soba korumu!.
Tutkular esintiye karýþýr düþ/erken
’Çýkarken’ diye bir þey yoktur,son beklerken..
Çýrpýnan bir uhdemiz kalýr her ihtimalde
Ebediyet bahçesinin rüyasý muhtemelinde..
Semalar senalarý göðüslerken
Sedasý hoþ olur kubbesinin seyrindeyken...
Geceler yorgun misafir ama aceleci
Sana ötelerden rüyalar,özlemler getirir,þerbetçi!..
Bir ömür kurgusudur bir pergelin bir sayfaya
Bir dünya eklenir düþüþünden,yazgýdan dünyaya!

Emareler,alametler taþýr bu yükü bir aleme
Hesabý kalýr taþýnýrken, seyrindeki ademe...

Sosyal Medyada Paylaşın: