bizim ev kokar bazen sokaktan annem açar kapýyý az kýrgýn.
’akþam ezaný okundu gel hadi baban gelecek’ pencerenin önünde beyaz bayrak.
geçmiþ üzerinden yatsý sedasý.
yaþamýþýk demek aç aç hala köþe kapmaca hala saklambaç.
yanyana yazýnca yýllarý bi karýþcýk üstüste koyunca takvimleri boyum kadar yitirdiklerimi çýkarýnca bi avuç bi ören boþluðu...
burnunun dibindeyim þehrin saçaklarýmda kýrlangýç yuvasý oylumuna yer etmiþ bulut od yaðar oldu olasý.
uzun tren yolculuklarýnda camdan bakarkenki geçirdiðim yollar kadar kýsa tellere konan ya da kalkan kuþlar kadar bir iki olmaz portakalý soymuþluðum baþ ucuma koymuþluðum...